Mariken

121
* [E 2v] (N)ae dese woorden heeft Moenen die duvel Emmeken hoogher dan eenich
huys ofte kerke in die locht ghedraghen, dat haer oom ende alle die lyeden saghen,
dwelck hem allen seer verwonderde, niet wetende wat dat bedieden mochte.
XI Hoe Moenen Emmeken van boven neder werp ende hoese haer
oom wert kennende.
houtsnede 6
(A)ls Moenen die duvel Emmeken boven alle huisen hooghe ghedragen hadde, werp
hij se van boven neder opter straten, haer also meenende den hals te breken, waer af
die lieden seer verscrickten. Ende heer Ghijs-[E 3r] brecht, haer oom, die dat self
spel oec horende was, verwonderde wat dat bediede ende wye dat wesen mochte dye
Proza XI
van so hoghe viel, seggende ende vraghende eenen die neven hem stont aldus:
Heeftse den hals niet ontwee, so heeftse gheluc vry! 893-903893
Mijn herte crijchter onsprekelijcken druc bi 894
895 Dat ic dit liden aen eenich mensche scouwe.
Kendise niet Wie es die vrouwe
EEN BORGHER
Ick sout gheerne sien oft icse kende,
Maer tvolc staet hier so en dringt over ende 898
* Proza van XI: A: ghedragen hande en nnde wye.
Proza XI werp: wierp; self: zelfde.
893-903 Heeftse den hals niet ontwee...: zie Aantekeningen.
893 ontwee: (in tweeën) gebroken; vry: waarlijk.
894 druc: benauwenis, droefheid; bi: door.
898 staet... en dringt: staat te dringen; over ende: ‘wanordelijk’ (Mak in NTg. 48 (1955), p. 272)
of buitensporig (vgl. overentich: overtollig).
Mariken van Nieumeghen