Mariken

67
*
[A 6v] houtsnede 3
IV
Die viant die altijt zijn stricken ende netten spreit, haeckende nae die verdoemenis
Proza IV
der sielen, dese woorden hoorende, seyde tot hem selven aldus:
Dat woert werdt mi die siele weerdich! 157
Ick hebbe mi selven toeghemaect rechtveerdich 158158-9
Al waer ick een mensche ende al bi Gods ghedooghe. 159
160 Tes al te passe, sonder mijn een oghe, 160160-161
Die is of si mi uut waer ghesworen.
Wi gheesten en hebben dye macht niet, dats verloren, 162
Ons te volmakene doer gheen bespreck. 163
Altoos es aen ons eenich ghebreck,
165 Tsi aen thoot, aen handen oft aen voeten. 165
[B 1r] Nu willick mijn voiseken wat gaen versoeten 166
Ende spreken so welvallende ende met beschede 167
Dat ick mijnen boel niet en verleede; 168
Ten eersten salmen die vrouwen soetelijc overgaen. 169
* 166 A: versoeken.
168 naar U en S; A: bloe en verseede.
169 A: die die.
Proza IV viant: duivel.
157 Dat woert...: dat woord (de godslastering in v. 156) maakt dat de ziel mij waardig wordt,
door dat woord wordt haar ziel voor mij waardevol (vgl. Van Mierlo in VMA 1951, pp.
163-4). Vgl. v. 188-194 en 414-418. Zie ook Aantekeningen.
158 toeghemaect: opgemaakt, het voorkomen gegeven.
158-9 rechtveerdich al: juist alsof.
159 ende al...: en dat geheel met Gods toestemming. Zie Aantekeningen.
160 te passe: in orde; sonder: behalve.
160-161 Tes al te passe...: zie Aantekeningen.
162 dats verloren: daar is niets aan te doen.
163 doer gheen bespreck: onder geen beding, of, met geen toverformule (bespreken: ‘een
toverformulier uitspreken’, Tinbergen in NTg. 12 (1918), p. 220).
165 thoot: het hoofd (Brabantse vorm).
166 voiseken: stemmetje.
167 welvallende: welgevallig; met beschede: betamelijk.
168 boel: liefje; verleede: mishaag. D heeft eenvoudiger: ‘that I desplease hyr nat’.
169 ten eersten: bij een eerste kennismaking; overgaen: benaderen, aanspreken.
Mariken van Nieumeghen