Mariken

86
ghelaten, hem leedende in die stadt van Shertoghen bossche, daer hi seer feestelijc
ontfanghen was vanden heeren vander selver stadt. Dwelcke dese Marikens moeye
horende, wert daer om so toornich in haer fenijnich herdt, dat si naelicx gheborsten
Proza VI
hadde van quaetheden, seggende:
[C 3r] Hulpe, leveren, longeren ende milten, 403-416403-4
Tanden, hoofden, wat ic al leets ghewinne! 404
405 Den spijt sal mi doen bersten of smilten, 405
Want ic swelle van quaetheyt als een spinne.
Verwoet, dul werdt ic ende buyten sinne 407
Doer die nieumere die ic daer hebbe verstaen. 408
Doude dief die te Grave opt slot lach in die rinne, 409
410 Die is verlost ende laten gaen.
Och, nu es alle mijnen troost ghedaen, 411
Want ons ionghe hertoghe, bi wien ic blive, 412
Sal nu, ducht ick, zijn hant opt bloote slaen. 413
Ick bender so inne beroert, dat ic mi saen 414
415 Overgheven soude, met siele, met live,
Ende roepen alle duvels te mijnen verstive. 416
Proza VI zie Aantekeningen Prologhe; casteleyn: kasteelheer; vanden Grave: van het stadje Grave;
naelicx: bijna.
403-416 : klacht in de vorm van een balladestrofe op het schema ababbcbccdccdd (waarbij het laatste
vers door overlopend rijm verbonden is met v. 417).
403-4 longeren: longen; over het zweren en vloeken bij lichaamsdelen (van Christus), zie C. de
Baere, Krachtpatsers in de Nederlandsche volkstaal, Antwerpen 1940, pp. 103-9.
404 leets: partitieve genitief; ghewinne: te verduren krijg.
405 spijt: gramschap; smilten: zie Aantekeningen.
407 dul: razend.
408 nieumere: tijding; verstaen: vernomen.
409 Doude dief...: zie Aantekeningen Prologhe; rinne: kerker.
411 troost: levensvreugde.
412 bi... blive: die ik trouw blijf.
413 zijn... slaen: er zijn eer bij inschieten, aan 't kortste eind trekken.
414 saen: al gauw.
416 verstive: hulp.
Mariken van Nieumeghen