Mariken

62
MARIKEN
Dat ghi mi dese scande bewijst! 96
Sonder schult eest mi te hert om verdraghen.
DIE MO(E)YE
Ick hebbe lieden ghesproken dye u lestent saghen 98
Met uwen eygenen oom ligghen so ontscamelijck, 99
100 Dat mi te segghen waer ombetamelijck. 100
Onteeren blamelijck doedi al ons geslachte! 99-101
Tfij moet u worden, onsalighe drachte; 102
Ick en mach u niet sien te mijnen goede. 103
MARIKEN
Here God, hoe wee wert mi te moede!
105 Hoe ontstelt van bloede 105
Werdt mijn gheheel lichaem soudeynich,
Die smedige woorden, dit verwijt vileynich, 106
Te hoorene ende te verdragen sonder schult.
Nu moeye, segt oft ghi mi een bedde decken sult,
Desen nacht, ende niet langher.
DIE MOEYE
Ghi laecht mi liever in die Maze 109
96 bewijst: aandoet.
98 lestent: onlangs, 98-101: Ick hebbe lieden ghesproken...: zie Aantekeningen.
99 ontscamelijck: schaamteloos.
100 Dat: dat het.
99-101 vgl. het voor de kijvende tante wel zeer expressieve eind- en overlopend rijm op -amelijck.
102 Tfij moet u worden: schande kome over u (fij: gesubstantiveerd tussenwerpsel); drachte:
schepsel.
103 te mijnen goede: mij ten goede, zodat het goed voor mij is.
105 soudeynich: plotseling.
106 smedige: smadelijke; vileynich: gemeen.
109 die Maze: zie Aantekeningen.
Mariken van Nieumeghen