Mariken

63
*
110 Alsoe diepe als dit huys hooch is, tot eenen aze
Van alle die visschen dier inne vlieten.
Dus vertrect van hier oft het sal u verdrieten.
[A 5v] Van thoorne sta ick als een loof en beve. 113
MARIKEN
Moeye, ghi hebt groot onghelijck.
DIE MOEYE
Ontbeyt, dese verhide teve 114
115 En sal mi niet laten onghequelt!
Moeten die tuyten wat zijn verstelt 116
Ja, si beghint mi den worm int hoot te roerene. 117
Ick stae quaet ghenoch om den duvel te snoerene 118-119
Oft om op een cussen te binden al waer hi kintsch. 119
120 Ic stae wel soe spijtelijcken en winsch, 120
Ic en weet nauwe of ic op mijn hoot sta of mijn voeten.
Alle die mi desen dach ontmoeten,
Die sal ick antwoerden, dwelck mi dit beroer doet, 123
Alleens ghelijck die duvel zijn moer doet. 124
* 120 A: wensch.
113 sta... beve: sta ik te beven als een blad.
114 Ontbeyt: wat! wel! verhide (van hiën): vervloekte.
116 tuyten: haren, lokken; verstelt: door elkaar geschud.
117 si begint mi...: ze maakt me nog dol. Krankzinnigheid werd vaak toegeschreven aan een
vreemd voorwerp in de hersenen of het hoofd: hier een worm, elders een kei (vgl. de kei
leutert hem).
118-119 den duvel...binden: zie Aantekeningen.
119 al: alsof; kintsch: weerloos als een kind.
120 spijtelijcken: woedend; winsch: verdraaid, ontsteld.
123 beroer: beroering, ontsteltenis.
124 alleens: geheel als; v. 122-124: vgl. aant. bij v. 64-65. De ‘duivel en zijn moe(de)r’ vormen
in de volkstaal een stereotiep stel. Voor 's duivels moer op het toneel: E.J. Haslinghuis, De
duivel in het drama der Middeleeuwen, Leiden 1912, pp. 153-5.
Mariken van Nieumeghen