Inleiding richtlijn de ziekte van Parkinson - Medisch Contact

Overige overwegingen
In een RCT van Schuurman et al. bij werden thalamusstimulatie en thalamotomie met elkaar
vergeleken bij patiënten met een therapieresistente tremor als gevolg van onder andere de
ZvP. 311 De primaire uitkomstmaat was het algeheel functioneren, gemeten met Frenchay
Activities Index. Het algeheel functioneren verbeterde meer in de groep die thalamusstimulatie
onderging, dan in de thalamotomie groep. Thalamus stimulatie en thalomotomie onderdukten de
tremor in gelijke mate, echter de thalamus stimulatie ging gepaard met minder bijwerkingen. In
de thalamotomie groep hadden 2 patiënten met de ZvP 6 maanden na de ingreep lichte
dysartrie en 3 patiënten ernstige dysartrie versus 1 patiënt met lichte dysartrie en 1 patiënt met
ernstige dysartrie in de thalamusstimulatie groep. In de thalamotomie groep waren 6 maanden
na de ingreep 2 patiënten met cognitieve achteruitgang, 1 patiënt met hypesthesie, 7 patiënten
met loop- en balansstoornissen en 1 patiënt met ataxie van de arm. Deze bijwerkingen kwamen
niet voor in de groep patiënten met de ZvP die thalamusstimulatie hadden ondergaan. 311
De werkgroep is van mening dat stimulatie van de thalamus in uitzonderingssituaties overwogen
kan worden bij patiënten met de ZvP met vooral een dominante tremor, daar thalamusstimulatie
niet effectief is op de motorische responsfluctuaties. Hierbij moet steeds worden afgewogen of
deze patiënten niet eerder voor STN stimulatie in aanmerking zouden moeten komen. Thalamus
stimulatie wordt daarom tegenwoordig zelden meer toegepast bij de ZvP.
Aanbeveling
Unilaterale of bilaterale stimulatie van de thalamus kan in uitzonderingssituaties overwogen
worden bij patiënten met de ZvP die vooral een dominante tremor hebben en waarbij de ernst
en progressie van de overige klachten licht is. Hierbij moet steeds worden afgewogen of deze
patiënten niet beter voor een STN stimulatie in aanmerking zouden moeten komen.
7.4. Effectiviteit en veiligheid van diepe hersenstimulatie: een vergelijking tussen STN-en
GPi stimulatie
Wat is de meest effectieve en veilige methode van diepe hersenstimulatie bij de behandeling
van motorische fluctuaties bij de ZvP?
Wetenschappelijke onderbouwing
In de NICE-richtlijn worden geen gerandomiseerde of gecontroleerde trials gerapporteerd waarin
is onderzocht wat de meest effectieve en veilige methode van diepe hersenstimulatie is.
Conclusie
Niveau 3
Er zijn geen RCT‟s van voldoende omvang om de keuze tussen STN- en GPI
stimulatie thans voldoende te kunnen onderbouwen. Vanwege het grotere
aantal studies over STN stimulatie en de geringere hoeveelheid en kwaliteit
van de literatuur over GPi stimulatie, wordt op dit moment bilaterale STN
stimulatie meer toegepast dan bilaterale GPi stimulatie. De resultaten van
een aantal lopende RCT‟s waarin de effecten en bijwerkingen van bilaterale
STN stimulatie en GPi stimulatie worden vergeleken moeten worden
afgewacht, om de precieze plaats te bepalen van beide typen operaties.
C Ardouin, Volkmann 2001, Obeso 2001, Minguez-Castellanos 2005,
118