Inleiding richtlijn de ziekte van Parkinson - Medisch Contact

Subvraag 6a
Hoe accuraat is een objectieve reuktest in het presymptomatisch diagnosticeren van de ZvP?
Problemen met de reuk behoren tot de meest gangbare symptomen van de ZvP. Acht van de
tien patiënten met de ZvP hebben een verminderde reuk (hyposmie); ze nemen de geuren
minder scherp waar en verwarren geuren die op elkaar lijken. Een reuktest bestaat zowel uit
detectie, identificatie alsook discriminatie van geuren.
Wetenschappelijke onderbouwing
Verlies van geur als een van de eerste tekenen van de ZvP is in een tweetal studies onderzocht.
In één studie werd bij familieleden van patiënten met de ZvP met een verminderde reuk 123 I- -
CIT SPECT-onderzoek verricht. Bij enkele familieleden met hyposmie werd een abnormale
reductie in de binding van striatale dopaminetransporters gevonden. Tijdens een follow-up
periode van twee jaar ontwikkelde tien procent (4 van de 40) van de familieleden de ZvP. 65
In de tweede studie werden patiënten met hyposmie gedurende 4 jaar vervolgd (n = 30). Zeven
procent ontwikkelden klinische symptomen kenmerkend voor de ZvP. Deze prevalentie ligt
boven de prevalentie van de gemiddelde Europese bevolking (0.16%). 66
Conclusie
Niveau 3
Een verminderd reukvermogen is geassocieerd met een verhoogd risico op
het ontstaan van de ZvP.
C Berendse 2001, Ponsen 2004, Haehner 2007
Overige overwegingen
Recent is het verhoogde risico op het ontwikkelen van de ZvP geassocieerd met een hyposmie
bevestigd in een populatie-studie. 67 Men dient zich er echter van bewust te zijn, dat hyposmie
een veelvoorkomend verschijnsel in de algemene bevolking is en de prevalentie toeneemt bij
een hogere leeftijd en bij mensen die roken. Daarom is het van belang om tevens te vragen naar
een mogelijk familiaire belasting van de ZvP. Echter, zelfs in het geval van de combinatie van
reukverlies en familiare belasting van de ZvP is het op dit moment niet geïndiceerd om
aanvullende diagnostiek te verrichten naar de ZvP, daar er geen mogelijkheden zijn om
neuroprotectieve behandeling te starten. Alleen bij klinische symptomen van de ZvP kan nadere
diagnostiek en eventuele behandeling gestart worden. Het is daarom belangrijk deze patiënten
over het verhoogde risico op de ZvP in te lichten, zodat bij het ontstaan van de eerste klinische
symptomen nadere diagnostiek verricht kan worden.
Aanbeveling
Het vragen naar reukstoornissen, al dan niet in combinatie met een familiaire belasting op de
ZvP, behoren tot de standaard anamnese van de behandelend specialist, omdat dit potentiële
patiënten met de ZvP kan identificeren.
Subvraag 6b
Hoe accuraat is de aanwezigheid van obstipatie in het presymptomatisch diagnosticeren van de
ZvP?
39