Inleiding richtlijn de ziekte van Parkinson - Medisch Contact

Intraduodenale infusie van levodopa/carbidopa kan overwogen worden bij patiënten met een
gevorderd stadium van de ZvP die, ondanks optimale instelling op orale dopaminerge medicatie,
onvoorspelbare motorische responsfluctuaties ondervinden en waarbij alternatieven, zoals
behandeling met functionele stereotaxie en apomorfine, minder of niet geschikt zijn gebaseerd
op respectievelijk het cognitieve profiel en de persoonlijke voorkeur.
Behandeling met intraduodenale infusie van levodopa/carbidopa dient geconcentreerd te
worden in centra met een daartoe uitgeruste logistiek en met neurologen met voldoende
ervaring op dit gebied.
4.2.11. Welke medicamenteuze behandelingen en in welke volgorde zijn het meest
effectief bij de behandeling van de ZvP in de gecompliceerde fase?
Algemene conclusie
Op basis van het beschikbare bewijs is er geen voorkeur voor een bepaalde
strategie als eerste keuze in de medicamenteuze behandeling van
responsfluctuaties en hyperkinesieën bij de ZvP in de gecompliceerde fase.
Aangezien de ZvP zeer verschillende verschijningsvormen kent, zal de
therapie altijd op basis van de getoonde evidentie individueel ingesteld
moeten worden. Bij de keuze van een medicament dient rekening te worden
gehouden met:
Klinische factoren
Leefstijl factoren
Functiebeperkingen
Dagactiviteiten
Levensverwachting
Leeftijd
Aangetoonde effectiviteit
Bijwerkingenprofiel
Voorkeur van de patiënt, nadat deze geïnformeerd is over de korte en
lange termijn voor- en nadelen van de verschillende medicamenten
Ervaring en expertise van de behandelend specialist
Indien onvoorspelbare responsfluctuaties onvoldoende behandeld kunnen
worden door middel van orale medicatie, zijn een drietal behandelingen
mogelijk: stereotactische diepe hersenstimulatie (en met name STN-DBS);
Subcutane toediening van apomorfine; en intraduodenale
levodopa/carbidopa therapie. De indruk bestaat dat deze therapieën te lang
worden uitgesteld of in het geheel niet worden toegepast, dit gezien het
kleine aantal patiënten dat jaarlijks deze behandelingen krijgt (ongeveer 200
patiënten) en de aanwezige veelvoud aan patiënten met ernstige
responsfluctuaties.
De volgende argumenten kunnen helpen om de beste behandeling voor een
individuele patiënt te bepalen.
1. STN-DBS heeft de beste effectiviteit, heeft de beste evidence van
88