Inleiding richtlijn de ziekte van Parkinson - Medisch Contact

eiden te verkiezen boven de ander.
D
Mening van de werkgroep
Overige overwegingen
Aangezien amantadine niet is onderzocht bij de behandeling van „wearing off‟ en reductie van
„OFF‟-perioden gaat de voorkeur bij deze motorische responsfluctuaties uit naar dopamineagonisten
in plaats van amantadine.
Bij de behandeling van dyskinesieën kan amantadine in hogere dosering (tot 400mg/dag)
worden overwogen (zie paragraaf 4.2.8). 218
Bij oudere patiënten, en zeker bij patiënten met cognitieve stoornissen, moet amantadine niet
worden voorgeschreven in verband met een sterk verhoogd risico op het ontstaan van
hallucinaties.
Aanbeveling
Bij de behandeling van „wearing off‟ en „OFF‟-perioden bij patiënten met de ZvP in de
gecompliceerde fase gaat de voorkeur uit naar adjuvante behandeling met dopamine-agonisten
en niet naar amantadine, wegens onvoldoende bewijs voor de effectiviteit van amantadine.
Amantadine in hogere doses (tot 400mg/dag) is echter wel bewezen effectief als adjuvante
behandeling van dyskinesieën (zie paragraaf 4.2.8.).
Bij oudere patiënten, en zeker bij patiënten met cognitieve stoornissen, moet amantadine niet
worden voorgeschreven in verband met een sterk verhoogd risico op het ontstaan van
hallucinaties.
Medicamenteuze behandeling van ‘peak-dose’ dyskinesieën
4.2.8. Effectiviteit van adjuvante behandeling met amantadine in de gecompliceerde fase
van de ZvP
Hoe effectief is het toevoegen van amantadine bij de behandeling van „peak-dose‟ dyskinesieën
bij de ZvP in de gecompliceerde fase, in vergelijking met placebo?
De afgelopen jaren zijn een aantal kleine studies gepubliceerd waaruit bleek dat amantadine
naast een effect op bradykinesie en rigiditeit ook een anti-dyskinetisch effect heeft bij patiënten
met de ZvP en dyskinesieën.
Wetenschappelijke onderbouwing
In een Cochrane review (n = 53) 219 en een RCT (n = 40) 220 werd de effectiviteit van het
toevoegen van amantadine vergeleken met een placebo bij patiënten met de ZvP in de
gecompliceerde fase en dyskinesieën.
De trials waren klein van omvang en hadden een korte duur (variërend van 4 tot 6 weken). Er
werd een dosis van 100-400 mg amantadine gebruikt. Tevens werden methodologische
beperkingen geconstateerd aangaande de toewijzing van de behandeling, „washout‟-periodes in
81