Milieubeleid - Oapen

etrokken regels dit uitdrukkelijk bepalen. Voorzover die nationale maatregelentot niet-gerechtvaardigde externe effecten leiden, helpt echter ook eendergelijke uitdrukkelijke bepaling niet.3.6.3 lmplicaties voor het milieubeleid en het beleidsinstrumentariumMilieubeleid richt zich op het produktief en consumptief gedrag. Om die redenis het welhaast per definitie relevant vanuit de optiek van de Gemeenschap.Dat betekent niet dat milieubeleid noodzakelijkerwijze communautair beleidmoet zijn. Zolang de lasten van dat beleid uitsluitend bij de eigen producentenen consumenten worden gelegd, kan een lidstaat verregaand maatregelentreffen. Eerst wanneer die maatregelen noodzakelijkerwijze ook buitenlandseproducenten, produkten of diensten raken, gelden er - zoals gezegd-juridischebeperkingen. Ook dan brengen de regels van Gemeenschapsrecht nietdwingend met zich mee dat alleen op communautair niveau regels gesteldkunnen worden. Het dwingt de lidstaten in die gevallen hoofdzakelijk tot eenkeuze voor maatregelen die werkelijk gerechtvaardigd en doeltreffend zijn endie zo min mogelijk ingrijpen in het normale functioneren van de markt. Het isop dat punt dat de moeilijkheden doorgaans ontstaan. De bescherming van heteigen milieu rechtvaardigt veelal niet dat ook lasten worden opgelegd aanprodukten en diensten die elders worden geproduceerd, onder milieu-omstandighedenwaarvoor een andere lidstaat verantwoordelijk is.De belangrijkste implicaties van de Gemeenschap zijn dan ook niet gelegen inde juridische beperkingen, maar in het praktische en economische gevolg datde lidstaten daardoor worden gedwongen de lasten van het milieubeleidwaarvoor zij eenzijdig kiezen ook eenzijdig op de eigen economie af te wentelen.Aangezien de lidstaten niet langer eenzijdig de voorwaarden voor toegang tothun markt kunnen bepalen, hebben de binnenlandse producenten en dienstverlenerssteeds de mogelijkheid om door vestiging in een andere lidstaat dielasten te ontgaan, zonder de lusten van hun afzet te verliezen. Uit een oogpuntvan milieubescherming hoeft dit niet bezwaarlijk te zijn, indien de lasten inhet belang van bescherming van het lokale milieu worden opgelegd. Indien indat geval de kosten van verplaatsing van de produktie naar een plaats waar ditgeen milieuproblemen oplevert, geringer zijn dan de lasten van het lokalemilieubeleid, is dat een economisch optimale oplossing. Wanneer vestigingelders echter alleen een verplaatsing van milieuproblemen inhoudt, is het eenzijdigopleggen van zodanige lasten dat economische activiteiten zich naarelders in de Gemeenschap verplaatsen een vorm van nationale zelfkastijding,die weinig of niets bijdraagt aan de bescherming van het milieu. Op die wijzebevordert de communautaire ordening een rationeler milieubeleid, in de zindat het de lidstaten nadrukkelijk confronteert met de kosten van het eigenbeleid en de vraag of deze daadwerkelijk bijdragen aan bescherming van hetmilieu danwel slechts leiden tot een verschuiving van problemen. Aldusdwingt de communautaire rechtsorde tot een beleid waarbij milieuproblemenniet alleen om milieutechnische, maar ook om juridische en economischeredenen op het meest passend schaalniveau worden opgelost en de lasten daarworden gelegd waar zij behoren te liggen.Met dat alles is het niet zo dat de lidstaten zich binnen de Gemeenschap nogslechts kunnen bezig houden met die problemen die zich alleen bij hen voordoenen de rest maar moeten overlaten aan de Gemeenschap. In de kern komthet voorgaande er slechts op neer dat een lidstaat niet moet proberen problemendie zich elders voordoen op eigen erf op te lossen of de kosten van eigen problemenen oplossingen via verstoring van de markt mede elders te leggen. Binnen diegrenzen bestaan er mime beleidsmogelijkheden, ook wanneer het problemenbetreft die uiteindelijk beter op Gemeenschappelijk niveau kunnen wordenopgelost. Het inzicht echter dat een probleem uiteindelijk beter op comrnunautairniveau geregeld kan worden, omdat of we1 de schaal van de milieuproblemen