D. H. Lawrence - İnsanlar ve Öteki Yaratıklar

www.isaretatesi.com
Ah, yaşam ağacını verin bana badem çiçeğinde,
Korkusuz, harikulade çiçekler açan Çarmıh’ı verin!
Akşam yıldızında, karlı rüzgârlarda
ve uzun, upuzun gecelerde
Bademe güven veren bir şeyler olmalı,
Güneşin ılımanlaştırdığı uzak diyarlardan bir anı;
Zira yüreğindeki inanç yeniden gülümsüyor onun,
İnancının bir kere daha haklı çıkmasının anlatılmaz coşkusuyla
Bademin kanı kabarıyor,
Demir gözeneklerden Getsemani kanı sızıyor, sızıyor,
Körpecik tomurcuğa doğru top top oluyor
Ve nihayet büyük, kutlu bir hamleyle,
Bir çırpıda beliriveriyor çiçekli, çıplak ağaç;
Sanki çiye bulanmış bir damat, giysilerinden soyunmuş,
Köpek yıldızının gece vakti gür ulumasına,
Etna’nın keskin, karlı rüzgârına
Ve ocak ayının çiğ güneşine karşı, tümden örtüsüz,
Narin ve çıplak.
Düşünün, demirin katılığından nasıl bir cesaretle
Birdenbire çırılçıplak beliriyor o, çiçekli bir kusursuzlukla,
Paslı kılıcın ucunda.
Düşünün, açılıp saçılmış bir çıplaklıkla
101