D. H. Lawrence - İnsanlar ve Öteki Yaratıklar

www.isaretatesi.com
Gördün mü işte, beni göremezsin!
Kefen giymiş görünmezim ben!
Güneş gitti artık,
Kavak yaprakları neredeyse dökülmüş,
Midilliler tavlalarında,
Gece olmuş.
Ah! Dahası da var,
Bir şey çıkagelmiş.
Bir kızıl kurt –– duruyor karanlığın kıpkızıl ucunda.
Kül rengi çölde tozlara gömülmüş gün,
Tıpkı çarmıhtan yere düşmüş beyaz bir İsa gibi
Çölün alacakaranlık zemininde yatıyor, tozlar, küller içinde.
Ve kanatlarını açmış ölü bir ağaca benzeyen
kara bir çarmıh var,
Belki de kanatlarını açmış kara bir kartal,
Gecede tek başına,
Bir ayinde sanki.
Ve kartalın kanatlarının kapkaranlık içbükeyinden,
Kızılderili’nin gözlerinin göründüğü
Aralanmış bir tabutu andıran yarıktan,
173