D. H. Lawrence - İnsanlar ve Öteki Yaratıklar

www.isaretatesi.com
bir anima olarak yapmaktadır bunu – ve o sırada bölgesine
giren her şey anima olur onun için, yaşamla nabzı atmaya
başlar her şeyin. Her şey bir dürtüdür, bir etkendir, karşıtlık,
dayatma ve ayrımdır; hem çekişmedir hem uyum; hem hayat
öpücüğüdür hem zehir. Özne, aşama aşama, hem öteki
yaratığa hem de içindeki yaratığa ulaşmaya gayret eder; en
içteki çekirdeği çatlatıp özü ortaya çıkarmak ister. Söz konusu
şiir bu deneyimi anlık, gerçek zamanlı bir biçimde yansıtma,
taklit etme girişimidir.
Lawrence’ın, şiirlerinde bitkiye, hayvana, doğaya olan
yaklaşımı bazen felsefi, bazen mistik, bazen bilimsel
görünebilir, ama çoğunlukla felsefi olamayacak kadar somut;
mistik olamayacak kadar dünyevi; bilimsel olamayacak kadar
libidinaldir. Bilimsel bakış veya felsefi bir kavrayış burada
yalnızca deneysel olarak sınanır. Ayrıca Kuşlar, Yaratıklar ve
Çiçekler’deki hayvanlar, bitkiler, meyveler ne kültürel, ne
tarihsel, ne de edebi birer öğedir; şair doğa varlıklarının
kendileriyle doğrudan ilişki kurmayı dener, kalıpları
olabildiğince göz ardı eder, aldığı terbiyeden, kültürden,
sosyal kimliğinden kat kat arınmaya çalışır. Öte yandan çiçeği,
meyveyi, hayvanı veya ağacı tüm geçmişiyle, insancıl bir doğa
tarihi öğesi olarak ele alacağı zaman da, entelektüel ya da
rasyonel tavrı bir kenara bırakır; şayet kültür, tarih, din işin
içine dâhil olacaksa, şair bunu ancak “mit”e bağlı kalarak
yapar, miti felsefenin önüne alır, yer yer kendi mitlerini türetir.
Ve bu sayede, “yaratığı” kutsal kitabın, aydınlanmanın,
modernitenin, Avrupa’nın dışına çıkarır, milattan önceye,
hatta tarih öncesine, cennetteki Adem ile Havva’ya, yahut tam
16