Artykuły - Zbliżenia Interkulturowe
Artykuły - Zbliżenia Interkulturowe
Artykuły - Zbliżenia Interkulturowe
Erfolgreiche ePaper selbst erstellen
Machen Sie aus Ihren PDF Publikationen ein blätterbares Flipbook mit unserer einzigartigen Google optimierten e-Paper Software.
<strong>Artykuły</strong><br />
losów bitwy momencie ukazuje się w pełnej<br />
zbroi na blankach muru. Wśród wkraczających<br />
wojsk polskich znajduje się książęca<br />
córka Rominta w stroju rycerskim.<br />
Komtur Georg von Wirsberg, przebrany<br />
w polski płaszcz, usiłuje ją posiąść; Rominta<br />
składa mu obietnicę pod warunkiem,<br />
że otrzyma wiadomość o śmierci<br />
Plauena. Kiedy jednak ujrzała wspaniałego<br />
męża podczas bitwy, olśniona jego<br />
widokiem nie zdobywa się na strzał z kuszy.<br />
W stanie wewnętrznego rozdarcia<br />
udaje się do Plauena i – nierozpoznana –<br />
ostrzega go przed zdradzieckim Wirsbergiem.<br />
Potem z opuszczoną przyłbicą wdaje<br />
się z nim w pojedynek w obronie Plauena,<br />
a padając gubi hełm i odsłania swoje<br />
oblicze. Eichendorff wykorzystał tu motyw<br />
miłości silniejszej niż różnice polityczne<br />
czy religijne, znany z tragedii<br />
Schillera o Dziewicy Orleańskiej i dramatu<br />
Zachariasza Wernera o Marcinie Lutrze.<br />
Szlachetny Plauen miał stać się nieśmiertelnym<br />
wzorcem dla potomnych,<br />
wcieleniem średniowiecznych cnót rycerskich,<br />
które są bliskie także dumnej polskiej<br />
księżniczce. Znamienne jednak, że<br />
wartości te ponoszą klęskę, stłumione<br />
przez małość i przyziemność. Tak widział<br />
Eichendorff współczesne Niemcy, tragedia<br />
miała więc też swój wymiar alegoryczny.<br />
Pisarz nie czuł się dobrze w służbie<br />
pruskiej, zwłaszcza wobec nieprzyjaznej<br />
Kościołowi katolickiemu polityki nadprezydenta,<br />
i czynił starania, aby znaleźć<br />
posadę w Bawarii. Stało się inaczej, uzyskał<br />
w 1831 roku urlop, przedłużony potem<br />
na czas nieograniczony, i pracował<br />
dorywczo w Berlinie w różnych ministerstwach.<br />
Urzędnicza praca przysparzała<br />
mu wielu zgryzot, ale był to też okres intensywnej<br />
pracy twórczej, kontaktów inte-<br />
26<br />
lektualnych i artystycznych, głównie z filozofem<br />
prawa Friedrichem von Savigny,<br />
Adelbertem von Chamisso, Feliksem<br />
Mendelssohnem. Powstają opowiadania<br />
Viel Lärmen um nichts (Wiele hałasu o nic),<br />
Dichter und ihre Gesellen (Poeci i ich towarzysze)<br />
i Das Schloß Dürande. W 1837 roku<br />
ukazuje się pierwsze samodzielne wydanie<br />
poezji, które choć potem uzupełniane,<br />
ustaliło podstawowy kanon ogłoszonych<br />
przez poetę wierszy. Czterotomowe<br />
wydanie dzieł w 1841 roku utwierdziło<br />
pozycję Eichendorffa jako pisarza. Był też<br />
czynny na innych polach: powierzono<br />
mu udział w pracach nad ukończeniem<br />
katedry w Kolonii. W urzędzie mnożyły<br />
się jednak konflikty, wystąpił więc w 1844<br />
roku o emeryturę, która wystarczała na<br />
skromne utrzymanie. Rok wcześniej na<br />
polecenie króla Fryderyka Wilhelma IV<br />
opisał dzieje restauracji zamku malborskiego;<br />
zbierając materiały, przebywał w<br />
Gdańsku i przez pewien czas jeszcze tam<br />
pozostał. Na Morawach widział się ostatni<br />
raz z bratem, odwiedził przyjaciół w<br />
Wiedniu, gdzie poznał Franza Grillparzera,<br />
Adalberta Stiftera, Roberta Schumanna,<br />
kompozytora Josepha Dessauera,<br />
i spotkał się z uroczystym przyjęciem jako<br />
uznany już pisarz; potem znów mieszkał<br />
w Berlinie.<br />
Poświęcił się w tym czasie pracom literackim:<br />
przekładał literaturę hiszpańską<br />
(m.in. Calderona), pisał wierszowane<br />
poematy i obszerne rozprawy historycznoliterackie<br />
w duchu religijno-moralnym,<br />
dając w nich też portrety pisarzy<br />
romantycznych, którzy byli mu bliscy. Po<br />
zamieszkach rewolucyjnych 1848 roku<br />
schronił się w Dreźnie, a gdy i tu wybuchło<br />
powstanie, w Köthen (koło Halle),<br />
po czym wrócił do Berlina. Przebywał
Change language