The Highland monthly - National Library of Scotland

AIR
Fear a Gklinue. 537
FEAR A' GHLINNE.
CAIB. I.
feasgar gruamach, fuar, mu thoiseach an eaiTaich,
o chionn iomadh bliadhna, bha Galium Ruadh, fear
an Taigh-osda, 's a' Ghlcann Mhor, 'na shuidhe gu comhfhurtail
'g a gharadh fheii. anns an t-seomar-chuil, far am
biodh e mar bu trice 'na shuidhe an uair nach biodh a'
bheag de luchd-falbh is tighinn a' tathaich an taighe. Bha
uinneag an t-seomair-chuil ris an aird an iar-thuath. An
drasta 's a rithist, an uair a thigeadh osnaichean troma dc'n
ghaoith, agus a shileadh fras chlachan-meallain, shealladh
e air an uinneig, agus theireadh e, " Nach neo-thaingeil
daoine aig am bheil an cas air tir a nochd ? Nach iomadh
fear a tha nochd gu fliuch, fuar, anasta, air bharr nan
tonn uaibhreach, a bheireadh na chunnaic e riamh mu
choinneamh a dha shul air son a bhi 'na shuidhe gu
seasgair, blath anns an t-seomar so?"
Bha Galium Ruadh gu nadurra 'na dhuine rasanta,
laidir 'na inntinn agus 'na dhoigh ; ach thug na chuala, na
chunnaic, agus na dh' fhiosraich e fad nan coig bliadhna
fichead a bha e 'siubhal an t-saoghail 's ag iarraidh an
fhortain, taiseachadh mor air a nadur. An uair a bhiodh
an t-side fuar, fliuch, fiadhaich bhiodh e 'cuimhneachadh
air a liuthad fuachd, agus fliuchadh, agus cruadal troimh 'n
deachaidh e fhein fad na h-uine a bha e air falbh o dhuth-
aich a bhreith is araich. Gha b' e sin a mhain, ach bhiodh
truas aige ris a h-uile creutair beo a shaoileadh e a bhiodh
fuar, fliuch, acrach. agus fada o aite anns am faigheadh iad
blaths agus fasgadh, ged nach biodh e idir deonach
gu 'n cailleadh creutair sam bith ni sam bith a bhuineadh
dha gu dligheach.
Air an fheasgar so, bha e 'ga fhaireachadh fhein
anabarrach taingeil. Bha cuibhrionn mhath de storas an