The Highland monthly - National Library of Scotland

Fear a Ghlinne. 709
bu truagh a' chulaidh-fharmaid mi nam bithinn fiach suip
'nad' eisimeil," arsa Callnm Seoladair.
Fhad 's a bha Galium a' labhairt nam briathran searbha
so ris a' Mhaor, cha dubhairt fear seach fear de chach aon
fhacal. Bha lan-fhios aca gu robh am Mhaor iomadh uair
a' deanamh moran nithean nach fhuilingeadh an solus
fhaicinn. Cha b' urrainn iad seasamh air a thaobh le
ceartas, agus idir cha labhradh iad 'na aghaidh. Cha robh
diog a' tighinn a ceann a' Mhaoir ; bha amhrus math laidir
aige gu robh Callum Seoladair a' feuchainn ri' chasan a
chur OS a chionn. Mar sin b' fhearr leis fuireach samhach.
Coma CO dhiu, chaog am Maor a shuil ri Seumas a'
Bhrosgail. Thuig Seumas gle' mhath gu robh toil aig a'
Mhaor e'chur facal a steach air a thaobh. Rinn Seumas
mu dheireadh casad, agus thuirt e :— " Is iongantach leam
f hein, a Challuim, do leithid-sa de dhuine aig am bu choir
fiosrachadh a bhith, gu labhradh tu briathran cho dana 's
cho mi-iomchuidh 's a labhair thu 'n drasta fhein. Tha
fliios agad gu bheil am Maor ann an suidheachadh moran
ni's airde na thu fhein, agus air an aobharsin bu choir dhut
urram a thoirt dha a reir a shuidheachaidh. Tha e
sgriobhte gur coir urram a thoirt dhasan do'n dlighear
urram."
" Ciod e," arsa Callum, " a chuir esan ann an suidh-
eachadh a's airde na mise ? An e a' mhaoirneachd a bhith
aige ? Ciod e is fhiach sin ? Am bheil e firinneach,
onarach, dileas, durachdach, ceart, caoimhneil, cairdeil,
cinneadail, trocaireach ? Ma tha, bheir mise urram. dha ;
ach mur 'eil, cha'n urrainn mise o m' chridhe barrachd
urraim a thoirt dha na bheir mi dhut fhein, ged nach 'eil
thu ag itheadh greim, an latha bhios tu ann an cuideachd
a' Mhaoir, ach bonnach a' bhrosgail. Ge b' e air bith co
labhras, bi thusa 'na do thosd. Dithis a tha gun mheas
anns an duthaich, thu fhein agus Domhull Maor. Mar a
tha 'n sean-fhacal ag radh, Dithis tha coltach ri' cheile, Mo
chu fhein 's mo shealgair'. Is fhad o 'n a chualas an rann
a tha 's radh :
—