lorca

das de sangre e La zapatera prodigiosa, e Blanco-Amor debe estar na comida
de homenaxe que os amigos, encabezados por García Lorca, lle ofrecen.
Tamén non faltaría, sen dúbida, á estrea de Peribáñez y el comendador de
Ocaña, que ten lugar o 25 de xaneiro, representada polo Club Teatral
Anfistora e dirixida por Federico. Por mediación de Blanco-Amor, aparecen
agora publicadas no Almanaque literario 1935, como xa anotamos anteriormente,
as tres gacelas e unha casida de García Lorca do Diván del Tamarit
(«Gacela de la huida » 93 , «Gacela del amor con cien años», «Gacela del mercado
matutino », «Casida de la mujer tendida»).
Blanco-Amor debe ter tamén noticia, pois é un escritor case sempre
ben informado, da entrevista que o galego Ángel Lázaro lle fai a Lorca o 18
de febreiro, co pseudónimo de Proel ( galego perdido despois na morna
morte da diáspora e do exilio, coma tantos outros). Conversa na que Lorca
deixa ben claro o papel social do seu teatro.
Por outra parte, os actos públicos onde Eduardo pode atopar a Federico
son múltiples. Son lugares nos que se move libremente Eduardo, sempre
coas limitacións do seu traballo, e nos que pode verse con persoas do contorno
lorquiano, xa amigas do escritor galego: M. Xirgu, que representa
Yerma, coa asistencia de Azaña; Lola Membrives, coa súa montaxe de Bodas
de sangre no Coliseum; as emisións por radio de Lorca cara a América,
nas que promete a lectura de Doña Rosita (teñamos en conta que, durante
este período, Eduardo transmite desde España entrevistas de personaxes
famosos –Madariaga, Marañón, Azaña, Unamuno, Ortega– para América; así
como, desde Buenos Aires, presentados polo seu parente Alexandre Bóveda,
contestan Manuel Rojas, Arturo Capdevila, Victoria Ocampo, Leopoldo
Lugones, Alfredo Palacios. Esta idea débese, en boa parte, a Eduardo) 94 .
Na primavera de 1935 ten lugar a presentación de Blanco-Amor a Carlos
Martínez-Barbeito. A ocasión é a representación de Los siete infantes de
Lara, na Fundación del Amo, residencia estudiantil do escritor coruñés. Este,
amigo de Federico, invítao á representación, función que dirixiu conxuntamente
con José Antonio Muñoz Rojas. García Lorca veu acompañado de
Blanco-Amor 95 .
93
«Gacela de la huida» é o novo nome da poesía que no primeiro se chamou «Casida de la
muerte clara».
94
Vid. Pérez Rodríguez, 1993b, pp. 19-20.
95
Escenificouse unha única representación, para os estudiantes da residencia, e debía presentar
este acto o mesmo don Ramón Menéndez Pidal, que se escusou por razóns de saúde,
pero leuse a súa presentación. Representación na que actuaban tamén outros galegos: Luís Iglesias
Atocha, Francisco Molíns. (Entrevista con Carlos Martínez-Barbeito, 11-agosto-1995).
104