lorca

de España». «Patios de Toledo», p. 1, desde Toledo –Posada de la Sangre–,
1935 97 ).
Nesta viaxe, a cámara fotográfica de Eduardo sacou unhas excelentes
fotografías de Federico, no círculo familiar do poeta, que figurarían en moitas
publicacións sen o nome do seu autor 98 . Foron algunhas destas: Lorca no
seu dormitorio, diante do cartel de La Barraca, (vestido co seu mono da
farándula), na Huerta de San Vicente, cos seus sobriños, tocando o piano e
con súa nai no recibidor da casa (con esta dedicatoria a Blanco-Amor: «Para
Eduardo, con la que yo más amo en el mundo»).
Aqueles días discorren distendidos, amigables, nos que non nos sorprende
a anécdota que conta Blanco-Amor, testemuña dunha das frecuentes
cousas ou ocorrencias de Federico:
«Estábamos solos en el Generalife un atardecer...; de pronto
se levantó y se puso de pie sobre la muralla, frente a la inmensa
vega, y comenzó a declamar a voz en grito la Oda a Walt Whitman,
como si debajo hubiera una muchedumbre bíblica, mosaicamente
escuchando. Estaba traspuesto, transfigurado, enajenado» 99 .
Blanco-Amor recibiría moi satisfeito a invitación de Federico para pasar
polo Casino, espacio onde se movía a burguesía granadina. Aceptando
o reto, pois non era dos que se encollían ante a animadversión, cruzaría os
salóns dándolle un «repaso» e ollando de esguello ós «putrefactos» lorquianos.
O poeta granadino engade á hospitalidade familiar o regalo da lectura
primicial de Doña Rosita la soltera:
«... aun con los brillos de la tinta nueva temblando sobre el
último pliego» 100 .
Asiste á súa lectura con Pepe García Carrillo, e Eduardo, entusiasmado,
envía unha crítica da obra para La Nación, acompañándoa dunha foto
de García Lorca, que el mesmo lle sacou, no seu cuarto de traballo, co cartel
de La Barraca ó fondo. Conta como viu nacer esta nova obra teatral do
97
Vid. Anderson, 1988, pp. 66-67, nota 49.
98
A fotografía é un capítulo na producción de Blanco-Amor de moito interese. Non concibía
as súas crónicas periodísticas, sen que foran acompañadas dos testemuños gráficos
correspondentes, como bo reporteiro profesional. Fotos de Azaña, Cipriano Rivas Cherif, Lorca,
Rafael Alberti e Mª. Teresa León, Indalecio Prieto, Castelao, Luís Seoane e as fotografías das súas
viaxes. Vid. Eduardo Blanco-Amor fotógrafo, Clube Cultural Alexandre Bóveda, Ourense, 1993.
99
Pérez Coterillo, p. 18. Cito por Gibson, 1987, p. 370.
100
Blanco-Amor, 1935a, p. 3.
106