lorca

«Madrigal»:
v. 5 Chove en Santiago Llueve en Santiago
na noite escura
La noche es fría.
Herbas de prata e de sono Hierbas de plata y de sueño.
cobren a valeira lúa cubren la luna vacía.
v. 15 Soma e cinza do teu mar Sombra y ceniza del mar
...
v. 16 Agoa da mañán anterga Agua de mañana antigua
v. 17 trema no teu corazón que tiembla en mi corazón.
A dificultade parece evidente e tampouco o resultado é nada satisfactorio.
Cambios léxicos que transfiren outra significación poética: escura/fría.
Sobre todo, cando van acompañados de mutacións sintácticas: na noite
escura/La noche es fría.
Non só as relacións polisémicas, senón tamén as homonímicas coliden
en castelán: sono/sueño (en galego temos dous termos: sono e soño, con
forma e significado diferentes, fronte a un único en castelán: sueño).
Os afectivos e posesivos en galego, que poñen o punto afectivo no
noso idioma, rebordan pola frase abaixo en castelán, resultando, ás veces,
superfluos e intraducibles: do teu mar/del mar; agoa da mañán/Agua de
mañana.
«Romaxe»:
v. 1 ¡Ay ruada, ruada, ruada ¡Ay, la ronda, la ronda, la ronda
da Virxen pequena de la Virgen pequeña
e a sua barca!
que en su barca voga!
v. 8 Pombas de vidro traguían Alas de vidrio traían
v. 12 ¡Virxen, deixa a túa cariña ¡Virgen, deja tu carita
nos doces ollos das vacas en los ojos de las vacas
168