lorca

Camelia branca do ar
brila entebrecida ô sol.
Camelia branca do ar
brila entebrecido o sol.
Chove en Santiago
na noite escura.
Herbas de prata e de sono
cobren a valeira lúa.
Olla a choiva po-la rúa,
laio de pedra e cristal.
Olla no vento esvaído
soma e cinza do teu mar.
Soma e cinza do teu mar
Santiago, lonxe do sol;
Agoa da mañán anterga
trema no meu corazón.
Chove en Santiago
na noite escura.
Herbas de prata e sono
cobren a valeira lua.
Olla a choiva po-la rua,
laio de pedra e cristal.
Olla no vento esvaído
soma e cinza do teu mar.
Soma e cinza do teu mar
Santiago, lonxe do sol;
Agoa 114 de mañán anterga
trema no meu corazón.
no texto da Edit. Nós, para unha mellor apreciación. Siglas: A = Autógrafo (copias de García
Lorca), AP = Apógrafos (copias de Guerra da Cal), PE = Primeira Edición.
112
Blanco-Amor empregou o texto xa impreso por El Pueblo Gallego, con dúas correccións
manuscritas de García Lorca en tinta negra: no verso 7 engade o o que falta e no 10 substitúe laio
por ceio. O texto de El Pueblo Gallego, con estas dúas correccións feitas por Federico, coincide
coa copia en limpo do autor granadino, que atoparía X. Alonso Montero. Eduardo, pola súa conta,
pon o título en galego: «Madrigal â cibdá de Santiago», no v. 4: entebrecida ô, no 7 engade un de,
no 8 acentúa lúa, no 9 rúa e no v.15 pon da.
113
A copia en limpo autógrafa de Lorca estaba en poder de Francisco Lamas e foi descuberta
e reproducida en facsímile por X. Alonso Montero (vid. Alonso Montero, 1981). Faltan os posibles
borradores primitivos deste poema.
Este poemna foi reproducido amplamente: Yunque, Resol, El Pueblo Gallego, El Sol, Noticiario
Español, Correo de Galicia, Quaderns de Poesia. Para as variantes textuais, vid. Anderson,
1988, pp. 265-6.
114
Palabra superposta sobre outra riscada, case inintelixible: Augua.
136