Stran: L - Z

Ûmin tu spartî Xwedê û mêrên welî.
34
Lo qulingo ! tu pir bilind dibî
Û tu dinyayê dibînî çi mîna ye.
Got; lo çi hewceye ku hûn pirsa dinê
ji min bikin,
Wê li darî çava ye.
Îro şahî ye benda we şîn e.
Wesfê wê ne hêja ye.
Heke hewe ji min yaqîn e,
Ku dojeh ew bi xwe ye.
Xwezî em nebûyanî û me ne dîtaya.
35
Lo ev dina mîna ye,
zivistana ku darê ter û hişk û merovê
di çê û xirab yek awa ne.
heyfa însanê ku darê di ter merovê
Di çê wê xemlê xwe wergerin.
Û fahm bike û qenc bizane,
Darê di hişk merovê di xerab wê ji agirê
Dojehê re bibin xwride û nan
36
Lo qulingo ! tu bi ser me de gazî diki
dikûdenî.
Got;
Lo bihna dojehê ji vê dinê dibihim
Û ez hawara xwe ji Xwedê re dişînim
Ku laşê min tê nemînê.
Xwezî bi wî merovê ko jê birevê
û xêr û xêrata bike li pêşiya xwe bişînê.
37
Lo qulingo, sergerdano !
Ku tu qewî hewar diki dilezînî.
Got.
lo Ku ez direvim, ko dengê guregura
Agirê dojehê dibihim
Û dilê xwe pê dikewînim,
Ku ne xwezî bi cihê heremxwarê
Ku keda xeyran bi zilmê dixwîn,
Ku cihê di wan ezabekî dijwar e.
Xwedê tu medî, kesî nebî ni.
38
Lo qulingo ez dibêjim tu bi cihê xwe
87