Stran: L - Z

Li şer xwal û xwerzî.
Lê ne xwerziyên me.
Ji ber ko ne ji nijadê me ne,
Xerib nijadî ne.
Caran hene,
Neyarên wî nijadê pak in jî.
Belê li şer xwal û xwarzî li rex hev,
Berê wan li armancekê şer dikin.
Xwarziyên me ji me re dibin.
Erê wan li berê me ye.
Em armanca wan in,
Ew armancên me ne.
Heç ku em ji hev polik in.
Bi destên hev,
Di destên hev de dimirin.
Dotmam delal,
Me ne heyfe,
xwîna zikê te bi xençera min bête rêtin.
Ma mixabin e,
Kekên te bi berikên berê zikê te bikevin…
Na ! na ! dotmam,
Heyraniya pismam,
Êdî bes e,
Hev bibê jina xelkê,
Bes bibê dêya ne kurd nijad,
Vegere were hembeza pismamê xwe,
Paxila kurmamê xwe.
Vegere ew ne gotineka rast e,
Em nikarin ji te re bibêjin vegere.
Ji ber ku tu neçûyî, me tu rê kirî.
Me bi destên xwe tu hinartî mala xelkê.
Hembeza xwe veke ez ji te re têm.
Min hembez bike,
Min wek mêr, Pismam,
Û her tiştê xwe maço bike dotmam,
Min ji te re got ez pîr bûme.
Lê pîriye ez hişyar kirim.
Bihar ciwanî ye, Zivistan pîrî.
Zivistan payizê tê,
Dû zivistanê de biharê veşartî hene.
herê dotmam were,
Xwe berde hembeza pismamê xwe.
691