Stran: L - Z

1157-QEWÎLÊ XEZALÊ
Xwedî zaro, xwedî tifalê
Evê xezalê çi kiriye
Ji xwe re candek diyê
Nav bexçeyê zilamê Cihû…
Ev zilamê cihû
Çi kirye? Ev xezal
Çû nav bexçê zilamê cuhiyê
Serê gul û beybûna peçandiyê.
Ev î zilamî cihû çû
Xefik ji mal aniyê
Bi rêka vê xezalê,
vê heywanê daniyê.
Nêrî ko xezal ketiyê
Xefka zilamê cîhûyê
Darek anî bi xezal ketiyê.
Carcara vê xezalê di nav
Destê zilamê cuhûyê
Li erşê jorî hikim kiriyê.
Yekî wekî Mihemed Mistefa
Xwe lê beyan kiriyê
Go:
Heqê te li wê heywanî tuniyê
Xwedî zaro, xwedî çêlî yê.
Bila here bide wan
Şîrê berê sipiyê.
Go;
Wê heywanê bexçê min xira kiriyê
Ez bernadim bi xêr û bi
xweşiyê……
Mihemed ban kir zilamê cîhiyê:
Ezê şûna wê heywanê rûnim
li kefaletiyê
Heta here bidê zaroka şîrê
berê sipiyê…
Ew heywana ji nav destê
Zilamê cîhû derketiyê
Mihemed li şûna wê rûnişt
377
kefaletiyê……
Ewê heywanê xwe hilaniyê
gihayê ser zaro yê xwe.
Go;
Lawo bixwin şîrê berê
spiyê.
Yekî wekî Mihemed Mistefa
Li şûna min rûniştiye,
bi kefaletiyê.
Zaroya ban kir;
Lê yadê!…
Em nexwin şîrê berê sipiyê
Heta tu Mihemed Mistefa
Ber nedî ji kefaletiyê.
Xezalê delalê; xwedî zaro,
xwedî tifalê!…
Mîadê zilamê cihû qediyayê
Hat ser Mihemed Mistefa yê
Go;
Nêbeyna min û te
Çar deqiqê mayê!
Zilamê cîhû çû riya xezalê…
Li şopa xezalê erxek kolayê
Ew erx nixûmand, kursek
giya yê şîn li ser dayê…
Xezal gihaye erxê,
Go.
Waya kursek giya yê şîn
Xwedê ji min re dayê.
Ezê bixwim, ez ê herim berdim
Mihemed Mistefayê
Gava çû ser giyayê şîn
Ketê erxê, di erxê de mayê…
Zilamê cihû hate ser erxê
Nêrî ko xezal di erxê de mayê…
Du nihît bi serda berdayê
Pişta vê heywanê şkênaniyê…
Hat cem Mihemed Mistefa go;
Mîada min î te qediyayê
Dû deqîqê di nav bera min
te de mayê!…