Stran: L - Z

Karwanê Mûsilê hat û ji min bihurî
Zahirê li hundirê qesr û qonaxê digirî
Dihere û tê ye,
Bala xwe dideyê ku serê qantirekî
derket ji hêla rê ye.
Feqîrek li sîwarê qantirê dimeşin li serê rê ye
Zahir got:
Ya rebbê îzzetê,
Ev mizgîn çûyina nameyê ye.
Got: Qantirçiyo ez ketime bextê te û Xwedê ye
Gelo tu yê berê xwe bidî ku û herî kê derê ye?
Got: Lê Xwengê ez dikim herim bajarê Mûsilê ye
Zahir got:
Zilamekî min heye li bajarê Mûsilê ye
Ez dixwazim namek jê re bişînim
Ne qaçax e, weke sirrê dewletê ye
Qantirçî got:
Lê xwengê, xwedê li kesî neke kirasê feqirî ye
Zahir destê xwe li paşila xwe digerîne
Sed û pêncî zêran heqê qantirçî dertîne
Qantirçî çer ku zêran dibîne,
Ez nemînim çawan dilezîn e...
Qantira xwe dibe li mezatê difroşe,
hespekî çê distîne
Nameya Zahir li beriya xwe datîne
Dibêje: Lê xwengê nav û nîşana xwediyê namê kî ye?
Zahirê dibêje:
Lo de yan e, lo de yan e, lo de dilê min li yan e
Derdê min jî alî Xwedê ve pir giran e
Ne îlac û ne hekim û ne derman e
Gava ku tu gihayî bajarê Mûsilê bi ferman e
Ji ciwanên bajarê Mûsilê bipirse
Gelo qonaxa Tahir kîjan e?
Hema, qantirçî ji Zahir xatir xwest
û da lingan e....
Qantirçî giha bajarê Mûsilê bi ferman e
Bala xwe dayê, çend xort li hev ciwiyan e
Got:
Gelî xortan ez ketime bextê we û Xwedê ye
Ka hela bi min nîşan din kanî qonaxa Tahir kîjan e?
Xortan bi awirên çavan îşaretên destan nîşan dan e
637