Stran: L - Z

Nûdem: Baş e, te tu çawa mûzîkê çedikî?
Seîd Yusuf: Mûzîk jî mîna her gotin e. Ev hebekî jî bi îlhamê ve girêdayî ye.
Carna ez nişka ve ji nava nivînan radibim gotinên stranekê dinivsînim. Ez
herweha carnan bi nivîsandina stranê re awazê wê jî didemê. Yanî deng dayina
straneke an jî çêkirina awazekê carna nîvseat digire, carna jî bi rojan ez li ser
dixebitim, heta ku li hev tê.
Nûdem: Tu mûzîka xwe li gorî noteya çêdikî, an jî tu mîna gelek
hunermendên kurd bê nota çêdikî?
Seîd Yusuf: Ma bê nota dibe? Mûzîka bê nota ne tu mûzîk e, bi sernakeve. Nota
bingeha mûzîkê ye, mûzîkeke baş ancax bi noteya çêbibe.
Nûdem: Yanî tû stranên xwe li ser notayê çêdikî?
Seîd Yusuf: Tabî, tabî...
Nûdem: Mîna tê zanîn gelek hunermendên kurd mûzîkê bênota çêdikin,
gotina te ji wan hunermendan re çi ye?
Seîd Yusuf: Niha hin hunermend hene ku bê nota jî bi serketine, lê belê ev
hêjmareka pir hindik e. Heta mirov gava baş guhê xwe bide ser stranên wan û
hebek jî ji mûzîkê agahdar be, mirov ê fehm bike ku kêmaniyek di stranan de
heye. Ji ber ku ne li ser notayê çêbûne.
Nûdem: Mirov dikare ku bibêje ku, tu dixwazî bibêjî, hunermendên ku
mûzîka bê nota çêdikin jiyana wan kurt e?
Seîd Yusuf: Belê, belê. Ji xwe ez dikarim bibêjim ku ji niha de nîvê rawestiyane,
kaniya wan miçiqî ye, êdî ew dikarin tiştên din biafirînin. Lê dikarin kurtê
demeka din jî li ser mûzîka tirkî û fersî bijîn û bêjin ev mûzîk me çêkiriye. Lê
ma heya kîngî ew ê li ser kîsê xwe xelkê bêjin?
Nûdem: Mûzîka hin miletan dişibin hev, nêzîkî hev in. gelo mûzîka ku tu
çêdikî nêzîka ya kîjan miletî ye? Nêzîka ya tirkî ye, ya fersî ye, ya erebî ye
an jî xweser e, ya kurdî ye ku te bi xwe afirandiye?
Seîd Yusuf: Tabî divê mirov rast bibêje, tranên kurdî her heye, bingeha mûzîka
kurdî pir dewlemend e jî, lê parçeyên ku kurd lê dijîn, di bin tesîra wan de jî
dimîne. Em bixwazin û nexwazin, emê di bin tesîra mûzîka erebî, tirkî û farisî
de dimînin, hinek deng û awazên ji wan digirin. Ew jî di bin tesîra mûzîka kurdî
de dimînin, bêhna mûzîka kurdî jî gelek ji stranên wan tê. Bi ya min ev yeka han
tiştekî pir tabî ye. Weke însan jî gava mirov bi însanekî din re bijî û pê re bimîne,
455