Stran: L - Z

Sîng û berê Meryema Elo li ba dilê min ,
Belekiyeka berfê ye, li kaniya Sîma zozan ,
Bîra pir belekê ciyayê jorîn e.
Heçî xort lê binêro ne xwe êşa xwe hinîne,
Û heçî bi xwe mereza dilê wan bihilîne.
Yar, yar, yar, yarî!
Meyremê konê bavê te sewityê,
vay dilê vaya dilê.
Goşt û hem bulxurê, nala guza Hindistanê bêkakile.
Ji goşt û pirinç pir çêtire.
Tu were destê xwe di navbera destê min ke,
Emê hev du birevînin bavêjin bajarê
Meletyê paş Reşid paşa kekê Zeynebê,
Kurê dewletê bizmika Hakima,
Çiçeka Osman sur e.
Yar, yar, yar, yarî!
Bira Feratê paxelê ne hata carê li cara,
Bira kêf û kincêlê xwe ne dasîqalê girê
Belqîsê, qebşê bê xwdiyê darê hîna ra,
Xeberek ji min ra hatî dibê
Meyrema qîza Elo desta te heft sala,
Biskê xwe jor da berdane, ser qaşê guhara,
Li ser hinarê rûkê xwe badan e,
Kirine qoçê kara xezala;
Te mala min şewitan vê ra danî mala hevala.
Yar, yar, yar, yarî!
Heger konê bavê te şewitî şeva nîvê şevê
daîm ket me cemê.
Roj tu car narim, ji xiyal û ji xemê te,
Dê gawûrê, bav Ecemê.
Dev ji gevîtê ziman, ji qelemê tilî balmûmê:
Nig bi şimkê, bejn ziravê, nav bi qezê, ser bi
zêrê, enî bi deqê, cênîk bi rib, bisk bi têlê,
Çeng bi çînê, xort xapînê, neynik gewrê,
Yarim bi nexşê .
Heft belayê, qapî emelê, cil sazê, saz dewînê.
Heger konê bavê şewitî diran zêrê, bi dirhemê,
Te mala min şewitand, mala gelek lawkê
Xelkê berdayê cem ê.
Emê nazan û nazbalgiya ber palên xwe din,
219