Stran: L - Z

Ezê li mêrgûmarê fekirîm mîrê hemî besta,
Li Herekolê fikirîm keviyo li bîne
mîna tilyê desta.
Xwezika min behr li bejna bilind hebiya,
Bila Xwedê emenata xwe ji min bixwasta !
Ezê li Arnosê fikirîm mîrê hemî çiya,
lehî jê derbîne,
Diçin ser milkê Kaxpiya,
Ezê bi çengilê keleş gewra xwe bigirim,
Birevînim bibim nav malê Qoçbegiya.
Ezê lo Axoylê fekirîm, çi çiyakî xezeb e !
Ezê li Arnosê fekirim, qentera nêriya lê bîne celebe.
Evînika xelkê dinya elamê hemî li ser dev û levan in.
Ya min rebene Xwedê, tîna ji dil û kezebê !
Tavikî baran dibarê, piçek berfê ser çeng tê diqerisî.
Dema riya te li Cizîra Botan bikeve,
Tu ji ber min ve kêyfa zerî esmera bipirsî.
Goyino xirabo, çira dengê te li min naye?
Tu sibê dixwînî li gumbeta Cûdî,
Êvara xwe tavê jî berojî Şaravayê.
Tu kirasê belgê mishefê wergerî,
baweriya min li te naye !
Ji Hawar
Nêriyo te mala xwe xerabo,
Tu li vî devî li vê dimaxê
Sihrên Hincê xirab kirine,
Berê xwe dane geliyê Şaxê
Xalitê Mehmed Begê Mîrê Bihta, bi zêr û zîv in;
Şeraba xwe berdane ber kemaxê.
Ez tu çepera nehebînim;
Ji xêna çepera stûnê,
Raserî Dirba şikêr e.
Mehmed Begê mîrê Bihta sîwar bûye;
Birek xulam û xizmetkar,
Wey Şeroyê serxansî,
Resûlê finîkê we vê ra.
92