Stran: L - Z

pêşiyê de Meyremê dike mehîneke kihêl, bi zîn û zengû, bi berdeh û lîwan, bi
dizgîn bi rişme. Di şaxên navîn de Şêxoyê Şerqî(evîndarê Meyremê) diçê nêçîrê,
ew nêçirvanekî gelekî sivik û jîr e. Lê belê Meyrem bi dilekî sar wî pêşwazî dike.
Ji lew re, ew bavê wê nizm dike, wî li çewlika deşta Hemqê, li Qulpê Entekê
dike çerçiyê tirpan û gêzeran. Di pey re Şêxoyê Şerqî Meyrema xwe li gund
dibîne. Çiqas evîna wan xurt e jî, ew li dawiya şaxê, pêlavê Meyremê ji me re bi
awayekî karîkatorî nîşan dide. Ew nifir û niçiran li xêrnexwazan dike, wan dibe
gorê bi ser de jî, dixwaze, ku xocê deftera xwe winda bike û nizanibe teqînê jî li
ser wan bixwîne; ev jî henek û laqirî ye. Di şaxa dawiyê de Meyremê li ber li
ber vegirtina kon dibîne. Daku ew xwe nêzî wê bike, dixwaze, ku mîkut li lingê
wê keve û ew biçe ji bajarê Helebê doxtorekî ji meyremê re bîne û nextiya
doxtor jî ji beriya xwe bide.
Bi wî awayî, bi hunera henek laqirdiyan, dengbêj bala me dikşîne ser stranê û
mê ji şaxekê derbasî şaxeka din dike.
Kovara Veger- Mustefa Reşîd
325