Stran: L - Z

1332-ŞEROYÊ BIRO
ŞEROYÊ BİRO
Deng bêjekî ji dengbêje
Radyoyê Erîvanê bû. Bi eslê
xwe Ezîdî bû. Dengê Şero
di Radyoyê Erîvanê da
digehêştibû çar perçeyên
Kurdîstanê. Kurdên
Kafkasya bi dengî wî xweş
ji xew hîşyar dibûn.
Berîvanan li Zozanan bi rê
stranên wî digotin. Kal û
pîra li cimaat û li oda
stranên wî serpehatiyên
Roma reş li wan kirî
zemanê xwe derbas dikirin. Gava ku meriv stranên Şero guhdar dikir dikete nav
xem û xeyalên welatê Kurdayî rengîn. Mirov bi dengê wî aşiqa çiya û baniyê
Kurdîstanê dibû. Carna meriv dida girîkirne carna dida şa kirin. Şero di sala
1918 an da gava ku Tirka Ermenî qirdikirin ji ber zumla Tirka reviya hat Tiflîsê
bi cîh bû. Wê demê Tirka Ezîdî jî wek Ermenîya dizanin û gelên ne misliman ji
nav xwe dertêxistin. Şero li gelek dewrên Kafkasya ma. Bi gelek dengbêjên
Radyoyê Erîvanê re konser didian û diçû daweta. Bi xwe li dohlê jî dixist.
Dohlvan bû. Lê wî jî wek her Kurdî kirasê xizaniyê li xwe kiribû. Din av
jîyaneka xizan da jîya. Gava dilê wî dixwast ku here Kurdîstanê axa bav û kalan
bibîne. Diçû ser çiyayê Elegazê li li dohlê dixst. Wekî bêje ez li vir welat tu ji
min durî. Di nava Kurda da qedereka xwe giran hebû. Simbel qeytaniyê Ezîdiya
bû.
Di sala 1970 an da 82 saliya xwe li Tiflîsê çû ser dilovanaiya xwe. Lê mixabin ji
bona qasetê wî ro ti tişt di destê me da tune. Em ê dengbêjên xwe hertim bi bîr
bînin.
1333-ŞEV
Wa dîsa bû şev
Xewa min nayê
Van şevên tarî
Dawî lê nayê
Tenahî zor e
564
Sebra min nayê
Dîlber xeyîdîye
Pêjîn jê nayê
Dimînim şîyar
Di gel xeyalan
Sevhêrkêm diçin
Tev puç û vala