Stran: L - Z

Îşev bihna min bi te derketiye
Mûso min bihîstiye te Etfiyeka Misirî kiriye
Lawo kanî em ji xwe re li Etfiya te binêrin
Bê ma bira ka Etfiya ta Misirî ye.
Mûso bersivê dide mîr
Axa ez ne har im ez ne dîn im
Ez xortekî zirav im,
Lê ez mêran dixapînim
Ez bi eniya mîrekên Ezîzan bikim
Li oda tu ciwan mêran
Û tu lawê bavan vê Etfiyê ku lê xwîn be,
ez nakşînim.
Ji begên Botan yekî din xwe davêje navbera wan.
Eman Mûso dilê min xemgîn e,
dûrî vê hizûrê
Di nav ewqas zilaman de
Lawo ez te bi pîreka dişibînim
Agir malo, ka em Etfiya te binêrin,
Belkî em ji xwe yekê û didû va bistînin
Mûso dîsa lê vedigerine;
Axa waye, sed carî waye
Teqla te ji ya hemû Began û Botan zêde ye
Axa, Bira tu bizanibî ku ew Etfî bi rûhê zilamên wek te ye.
Vê care jî Zeynel beg dikeve navberê.
Mûso lawo tu ne harî tu ne dîn î
Tu xortekî zirav î lê civat xapîn î
Agir malo ka em li Etfiya te binêr in
Belkî em jî ji xwe re yek û diduya bistînin.
Mûso bersiv da zeynel begê jî dide;
Axa wayê sed carî wayê
Pêşiyên me ji paşiyên me re gotine
Em silahên xwe tu caran bêyî xwîne nadin destên tu kesî ye
Axe dilê min dixemînê
Aha waye tu Etfiyê di ber bejna min de dibînî.
Ew bi şor û gotin avête ji heqî Mûso derneketin.
Çav avêtin xulam û peyên xwe li wan jî newerî xwe bi ser Mûso din.
299