Stran: L - Z

1150-QADÊ SADÛN
Wey la de wayê...
Emînê bankir;
Melesê por kurê bira heft qedê li te keve,
Li dewrana cîhanê li bext û wijdanê dinya yê.
Heyfa mêrê çê, heyfa kurê Sado,
Kekê Melesê li Şewaşiye,
Here ser mirine û ser bela yê...
Destê bi tenê, şêrê Elî be,
Xwedanê zulfeqêr be, tu cara deng jê naye.
Xwedê dînê mala Bedir-xanê !
Lawê Emerê Mehemed Eliyê Emîn,
Emerê muhacir, ji nîvro bi şûnda koşk û
Serê Qadê Sad‟ûn, şixat girtine agir berda yê.
Emîn bankir;
Melesê por kurê bi diyarê Gezel- şêxa deştê
Keve bi sê denga li Hecî Hemîd axa ,
Li pilingê çemê reşa, li bavê Qenca,
Li apê xwe kal bi hawar û gazîke,
Bê Mala Hemê Xero kuştine,
Qedayê Sa‟da Seisê Belçiqê, Ferxê mala
Elîyê Dewo.
Îro xal xain in, di gaziya xwarziya nayê.
Emînê bankir;
Ax rebenê, Fersê por kurê!
Sibê bû şerek çêneba li li Şewaşiya şewitî,
Li Holanê jorîn li milê ziyaretê,
li perê wa dara.
Ji nîvro şûnda bira reqîn ne hata
ji gawir enextara, ji kozelê destê mala
Emer bira bişewite, mala Bedir-Xanê Emer
Û Mehemed Elîyê Emîn, û Ezokê Mehemed
Gulekê xistine li bejna kurê, Sa‟do kekê
Melesê, Seisê Belçiqê sîwarê reş kumêtê,
Kuştine Gula sîwara.
Emînê bankir;
Melesê, vê bi diyarê Gozel- şexê, deştê keve....
Bi sê denga bi hawarke,
Li Hecî Hemîd axa li pilingê çemê Reşa bibêje:
Mala Hema xêra kuştine,
Qadê sa‟dûn Seisê Belçiqê neqeb fire kirine,
li dijmina, li ne yara.
370