beskrywing van gesondheidsorgdiens wat aan miv-blootgestelde

2.1. INLEIDING
HOOFSTUK 2
LITERATUUROORSIG
Die menslike immuniteitsgebreksvirus (MIV) is in 1983 vir die eerste keer as die
primêre oorsaak van verworwe immuniteitsgebreksindroom (VIGS) beskryf
(Hoffmann, Rockstroh & Kamps, 2007: Intyds). Die verspreiding van MIV was
aanvanklik klaarblyklik tot „n paar geïsoleerde gemeenskappe in Afrika beperk.
Faktore soos migrasie, verbeterde vervoernetwerke, toerisme en onveilige
seksuele praktyke het veroorsaak dat die virus wêreldwyd versprei het en
uiteindelik as „n epidemie verklaar is (Van Dyk, 2008:7). Daar was sedertdien nog
geen ander epidemie wat die wêreld van gesondheidsorg so aangegryp het nie.
Volgens „n onlangse verslag wat gesamentlik deur die Wêreldgesondheidsorg-
organisasie (WGO) en die 'Joint United Nations Programme on HIV/AIDS'
(UNAIDS) saamgestel is, was daar in 2007 ongeveer 33.2 miljoen MIV-positiewe
persone wêreldwyd waarvan 2.5 miljoen kinders onder die ouderdom van 15 jaar
was. Luidens die verslag was die wêreldwye getal nuwe MIV-infeksies by kinders
jonger as 15 jaar in 2007 sowat 420 000. In dieselfde jaar het ongeveer 330 000
kinders weens VIGS en vigsverwante siektes gesterf. (UNAIDS/WHO, 2007:1, 4).
Hierdie syfers bevestig dat MIV steeds as die grootste uitdaging in die bekamping
van infektiewe siektetoestande beskou kan word.
Afrika-lande suid van die Sahara, word as die wêreld se mees kommerwekkende
areas beskou. Meer as twee derdes (68%) van die totale aantal MIV-positiewe
volwassenes en ongeveer 90% van alle MIV-positiewe kinders, het in 2007 in
hierdie streek voorgekom. Verder het 76% van wêreldwye vigsverwante sterftes
(1.6 miljoen mense) in dieselfde jaar, ook hier voorgekom (UNAIDS/WHO,
2007:15).
Suid-Afrika is tans die land met die grootste getal MIV-infeksies ter wêreld en gaan
steeds die swaarste gebuk onder die pandemie. MIV het die hoofoorsaak van
22