Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

xustifica a creación dun delito distinto aos propios actos de violencia. Hai que ter presenteque a agravación da pena por razón de parentesco xa se encontra expresamentecontemplada no Código Penal a través da circunstancia mixta de parentesco (artigo 23do Código Penal)...”. 314En contradición con esta postura, é necesario facer mención das consideracións vertidaspor LAURENZO COPELLO, para quen, tras a reforma operada a través da Lei 11/2003,que situou o delito de violencia habitual no artigo 173.2, e con independencia das modificaciónsen canto á localización sistemática, o atentado á integridade moral non é o datodecisivo que xustifique un delito específico de violencia doméstica. Para esta autora “aauténtica gravidade destas condutas reside no risco certo e directo para a vida e integridadefísica e psíquica das vítimas derivado do clima permanente de violencia propio dahabitualidade”. 315Porén, se ben é certo que a vida e a integridade física ou psíquica das vítimas nun climade violencia habitual corren realmente perigo, considero que o autor da conduta non perseguea realización dunha concreta lesión física ou psíquica do suxeito pasivo; non perseguedanar a vítima, aínda que na maior parte dos supostos o consiga, senón que utilizaa agresión e, se é o caso, a lesión como instrumento encamiñado a reafirmar ourecordar unha determinada situación de poder na estrutura de parella ou, se é o caso,estrutura familiar. 316O autor, a través do exercicio da violencia, estalle facendo ver á vítima que o poder e adominación segue a posuílos el, aínda cando nin a lei nin o sentido común o considerelexitimado para isto. Consecuencia disto é a conduta que a miúdo se observa no suxeitoactivo da agresión habitual, de aparente arrepentimento, de sorpresa e mesmo de dorante a constatación posterior das consecuencias, ou en moitos supostos da gravidadeque devén da súa conduta e a busca de paliativos como os regalos, pedir perdón, intentarconvencer de que non se repetirá, as promesas ou mesmo as loas á vítima; regalosnon só encamiñados a evitar a interposición da correspondente denuncia, senón parareiterar a súa consideración de que o instrumento empregado, a agresión utilizada parafacerlle ver á vítima a súa supremacía, non é máis que un mal menor, que ás veces provocaconsecuencias “indesexadas”, todo isto descrito como a etapa de “falsa reconciliaciónou lúa de mel” do denominado «ciclo da violencia» 317 . Como expresa LORENTE314 Marín de Espinosa Ceballos, E.: La violencia doméstica. Análisis sociológico, dogmático y de derechocomparado, Comares, Granada, 2001, p. 185.315 Laurenzo Copello, P.: “Los nuevos delitos de violencia doméstica: otra reforma precipitada” en Artigo14. Una perspectiva de género, n.º 14, (2003), p. 6.316 Para Gómez Jarabe, G.: “El desmedido deseo de dominio, de poder y de control sobre el otro es, sinlugar a dudas, la causa fundamental de la agresión en familia”, Violencia, antítesis de la agresión: unrecorrido psicobiológico, psicosocial y psicopatológico para llegar a la justicia, Promolibro, Valencia,1999, p. 18.317 En 1979 a psicóloga Leonore Walker describiu os distintos episodios da violencia doméstica como tresfases dunha denominada “roda da violencia”: a xeración da tensión, a etapa de explosión e a etapa delúa de mel. Este modelo foise ampliando e na actualidade os expertos en psiquiatría identifican seteetapas distintas do denominado “ciclo da violencia”: a etapa da intimidación, fase onde se utiliza ahumillación, a violencia psíquica e onde o agresor ten como obxectivo prioritario o control da vítima;en segundo lugar, a fase de illamento permítelle ao agresor separar a vítima de todo aquel, familia,O tratamento penal da violencia contra as mulleres139