Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

No momento en que se asume a citada competencia, a Comunidade Autónoma deGalicia contaba cunha Rede de Centros de Información ás Mulleres –de titularidademunicipal pero en cuxo sostemento e formación participaba–, que podían colaborar deforma directa na atención das vítimas se contaban cun servizo que, recibindo as comunicaciónsdos xulgados, servise de coordinación das peticións e necesidades destas.Esta foi a razón que conduciu a determinar que fose un servizo que coñecese a propiaespecificidade da problemática, contase con persoal técnico competente en asesoramentoxurídico, laboral e psicolóxico e experiencia acreditada nel, servizos que comoCentro de Información ás Mulleres se desempeñaban desde o ano 1986, e desde o calforan atendidas máis de sesenta mil mulleres. 428O feito de que ademais contase cun servizo de asesores xurídicos, especialmente formadose con atención as 24 horas, os sete días da semana, foi algo que determinou asúa adscrición. 429En canto ao marco normativo que serviu ao seu desenvolvemento, é necesario destacar,en primeiro lugar, o Protocolo para a Implantación da Orde de Protección, que no seuepígrafe 3.4, parágrafo 3º, apartado 2º, prevé o establecemento dun sistema de comunicaciónque permita a rápida remisión da orde de protección desde o xulgado ao Puntode Coordinación.Así mesmo, o Real decreto 355/2004, do 5 de marzo, polo que se regula o RexistroCentral para a protección das vítimas da violencia doméstica, recolle na súa DisposiciónAdicional Única a “comunicación das ordes de protección ás administracións públicascompetentes en materia de protección social”, e para tal efecto establece que “os secretariosdos xulgados e tribunais comunicarán as ordes de protección das vítimas de violenciadoméstica que se adopten e as súas respectivas solicitudes, mediante testemuñoíntegro, a aquel ou aqueles puntos de coordinación designados pola comunidade autónomacorrespondente, que constituirán a canle única de notificación destas resoluciónsa centros, unidades, organismos e institucións competentes en materia de protecciónsocial en relación con estas vítimas, de acordo co establecido no apartado 8 do artigo544 ter da Lei de axuizamento criminal”.Desde outra perspectiva, e en relación coa forma de levar a cabo a atención, partiuse docontido da recomendación (2002) 5 do Comité de Ministros do Consello de Europa aosestados membros, sobre protección das mulleres contra a violencia, a cal recomendacomo unha das medidas a de promover a posta en funcionamento de servizos proactivosde protección das vítimas que tomen a iniciativa de contactar coas vítimas desde queo asunto é transmitido ás forzas e corpos de seguridade do Estado. Esta perspectiva proactivafoi asumida desde o seu inicio polo Punto de Coordinación das Ordes de428 O Decreto 182/2004, de 22 de xullo, regula os centros de información ás mulleres e establece os requisitospara o seu recoñecemento e funcionamento. DOG do 4 de agosto de 2004.429 Cando se puxo en marcha o Punto de Coordinación das ordes de protección, Galicia contaba con 60centros de información ás mulleres repartidos por todo o territorio, de titularidade municipal e conimpulso económico da Comunidade Autónoma, inscritos na Rede RIAM de atención a mulleres. Naactualidade o número de Centros de Información as Mulleres ascende a 72, e a 27 casas de acollidaou centros de emerxencia, pisos tutelados destinados a asegurar a protección das vítimas con especiaiscaracterísticas cada un deles. O Servizo Galego de Igualdade é o organismo autonómico competenteen materia de igualdade.O tratamento penal da violencia contra as mulleres183