Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

derrubou. 339 Se a isto lle engadimos que maioritariamente as mulleres vítimas da violenciahabitual interiorizan a ruptura como un fracaso persoal na medida en que foronsocializadas na crenza de que o mantemento da paz familiar é connatural a elas, o conflitointerior agrávase substancialmente e a busca de solucións convértese nun medicamentocon graves efectos secundarios.Un dos motivos principais que os expertos, dentro do ámbito da psiquiatría, esgrimironpara que as mulleres que sofren unha grave problemática de violencia no fogar non rompana relación e continúen vivindo co agresor radica en que as mulleres “cren que osseus fillos necesitan unha familia intacta”. 340Desligar por tanto o concepto de “paz familiar” do obxecto de protección do tipo penal daviolencia é un presuposto ineludible, e así o considerou quen lexisla circunscribindo unicamentea intervención punitiva á lesión grave de dereitos subxectivos con fundamentono dereito civil de familia, con especial atención a aqueles membros desta que pola súacondición (menores, incapaces) requiren unha especial tutela. 341Aínda algúns consideran que a estabilidade emocional dos homes e das mulleres e a súarealización persoal dependen da calidade de vida familiar, e esta última, á súa vez,dunha familia no sentido tradicional do termo, ignorando que o dereito ao libre desenvolvementoda personalidade é un dos piares e fundamentos da nosa orde política cuxagarantía e exercicio vincula e compete aos poderes públicos, a teor do artigo 39 daConstitución española, mesmo cando detrás da persoa non haxa unha familia; o contrariosupón perpetuar un sistema social que descansa nos sistemas informais, en definitivanas mulleres.É máis, cada día é menor a intervención pública no seo familiar, e sen descoñecer a relevanciaque á institución familiar concede a Constitución española a través do seu artigo39 342 , isto non implica que unha convivencia máis ou menos pacífica mereza a proteccióndo ordenamento xurídico penal. Como afirma PRATS CANUT, “ninguén dubida queas relacións familiares constitúen unha estrutura de dereitos e deberes entre os seusmembros que encontran a súa definición no ámbito do dereito privado, fronte ao cal o148339 Delgado Martín refírese a esta cuestión e a súa especial proxección no ámbito da investigación da actividadedelituosa sinalando que “a familia adoita estar edificada sobre un elemento, o amor-cariño, queexplica en múltiples ocasións as reticencias da vítima a colaborar cos órganos encargados de perseguiro delito: quere ao agresor e descúlpalle moitas das súas condutas; confía en que a violencia é unepisodio pasaxeiro que non se repetirá; adopta unha actitude redentorista, é dicir, esfórzase por modificaro comportamento violento do outro”; Delgado Martín: La violencia doméstica. Tratamiento jurídico:problemas penales y procesales; la jurisdicción civil, Colex, Madrid, 2001, p. 94.340 Salber, P.; Taliaferro, E.: Reconocimiento y prevención de la violencia doméstica en el ámbito sanitario,Cedecs, Barcelona, 2000, p. 50.341 Prats Canut, J. M.: “Delitos contra las relaciones familiares” en Comentarios al nuevo Código Penal.Aranzadi, Pamplona, 1996, p. 1028.342 A xuízo de S. Mir Puig, “el reconocimiento constitucional de un bien debe servir de criterio relevantepara decidir si nos hallamos en presencia de un interés fundamental para la vida social que reclameprotección penal. Sin embargo, la cuestión no puede resolverse de plano con el solo recurso a laConstitución, que tampoco en este punto constituye la varita mágica que algunos creen”. Mir Puig, S.:El derecho penal en el Estado social y democrático de derecho, Ariel Derecho, p. 163.O tratamento penal da violencia contra as mulleres