Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

É certo que suscita numerosas dúbidas á hora de valorar a súa introdución. A primeiradelas xorde ao observar na exposición de motivos da citada lei que, para xustificar a súaintrodución, se valore por parte do lexislador que se abre a posibilidade de impoñer penade prisión e de privación do dereito a ter e portar armas, co cal a razón parece que é unicamenteinstrumental, motivo moi débil para proceder a unha modificación destas características;tamén é dubidoso que non se estea vulnerando, como manifestaron xa outrosautores, o principio de proporcionalidade e os demais principios inspiradores do nosodereito penal.Non obstante, as dúbidas sobre a posible vulneración do principio de proporcionalidadeforon obxecto de análise polo Tribunal Constitucional, quen se pronunciou xa na cuestiónde inconstitucionalidade do artigo 153 segundo a redacción dada pola Lei 11/2003 de 29de setembro, interposta polo maxistrado-xuíz titular do Xulgado de Instrución n.º 1 deSan Vicente de Raspeig, quen alegaba a súa posible contradición co principio de proporcionalidadesancionadora penal, atendendo ao excesivo da contía da pena en relacióncoa entidade do delito; resolución que acorda a inadmisión da cuestión de inconstitucionalidadepor ser notoriamente infundada. 393O Tribunal Constitucional declara a inadmisión fundando a súa resolución en que, se benpara “determinar se o lexislador penal vulnerou o principio de proporcionalidade tanto naconfiguración dos tipos penais como en concreto na comparación directa entre o desvalordo comportamento tipificado e a contía da sanción, ha de comprobarse que o ben xurídicoprotexido pola norma e os fins mediatos e inmediatos de protección desta non estánconstitucionalmente proscritos, nin son socialmente irrelevantes, debendo, ademais, ser apena idónea ou instrumentalmente apta para alcanzar estes fins, así como necesaria e ensentido estrito proporcionada, isto é, requírese a existencia de proporción entre as respectivasgravidades do delito e da pena... Polo tanto, nin os bens xurídicos protexidos polanorma, nin os fins de protección desta están constitucionalmente proscritos, nin sonsocialmente irrelevantes, nin en fin as penas previstas constitúen un instrumento non idóneocualitativamente para conseguir a desaparición de tales comportamentos delituosos...”,argumentación que resulta reforzada polo recoñecemento do alto tribunal á “potestadeexclusiva do lexislador para configurar os bens penalmente protexidos, os comportamentospenalmente reprensibles, e o tipo e a contía das sancións penais” .Pero a dúbida máis relevante xorde á hora de delimitar os posibles suxeitos pasivos docitado delito por canto se o novo delito previsto no artigo 153 nos remite ás persoas descritasno artigo 173.2, tamén reformado, ímonos poder encontrar con que un maltratoocasional no ámbito familiar exercido polo pai ou nai de familia contra a empregada defogar que reside no domicilio, ou a labazada inferida ao fillo adolescente van poder serconsiderados como delito e poderase impoñer unha pena de tres meses de prisión, circunstanciasque nada teñen que ver coa grave problemática da violencia habitual noámbito familiar que historicamente afectou a mulleres e menores e cuxa busca de novosinstrumentos destinados á súa erradicación parecía que constituíra o motivo da citadareforma.Mesmo cando non creo que a reforma poida ser considerada precipitada, por canto moitosdos aspectos nela reflectidos foran reclamados pola doutrina desde moito tempo atrás,hai que interrogarse se era necesario o incremento punitivo de condutas que pouco teñen393 Auto do 7 de xuño de 2004, Sala de Pleno do Tribunal Constitucional. Relator: Conde Martín de Hijas,Vicente. N.º de recurso 458/2004. La Lei Juris: 1760/2004.O tratamento penal da violencia contra as mulleres169