Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

A.- O grao de tolerancia ante o exercicio da violenciaConstitúe un presuposto incontestable o feito de que ao longo da historia se estimulase aviolencia como unha forma de resolver as tensións e os conflitos; a sociedade en xeral eas mulleres en particular conviviron con distintas formas de violencia, de maior ou menorintensidade. Supón unha forma de violencia a falta de recoñecemento expreso ao traballorealizado polas mulleres dentro do ámbito doméstico sen retribución económica de ningunhaclase, e iso mesmo cando o Estado non podería asumir de ningunha forma a súarealización con cargo aos orzamentos xerais do Estado; 4 cando se utiliza unha linguaxesexista que non nomea as mulleres 5 ; cando se fala dos homes, dos nenos ou dos cidadáns,sen facer mención expresa ás mulleres, ás nenas ou ás cidadás 6 ; cando o salariodunha muller é inferior ao dos seus compañeiros (en España a diferenza alcanza o 29%) 74 Para Escuredo Moratalla, J. F.: “Violencia Doméstica. Factores de vulnerabilidad. Elementos socioculturalesy económicos” en Estudios sobre violencia familiar y agresiones sexuales, , Ministerio deXustiza ; Instituto da Muller, Madrid, 2000, p.178 “A gratuidade do traballo doméstico familiar e a súaexclusión a priori do sistema económico moderno constitúen en realidade unha explotación peculiar epracticamente oculta”.5 Para J. Barquín Sanz en “Medidas de Prevención de la Violencia contra las Mujeres” en RevistaElectrónica de Ciencia Penal y Criminología recpc 03-r2 (2001), “é errónea a idea de que o idiomadeba aceptarse e manexarse tal como nos vén dado. As estruturas lingüísticas que reflicten un predominiodos homes son calquera cousa menos casuais e, ao mesmo tempo, contribúen sutilmente aconfirmar e reforzar ese predominio”. Para Calero Fernández, M.ª A.: Vestigios de diferencias de géneroen el léxico español del matrimonio, Instituto da Muller, Madrid, 2000, p. 51, “desterrar ao baúl daspalabras en desuso todo termo que mantén as mulleres nun status de inferioridade e resistirse á creaciónde novas voces ou expresións denigrantes, pexorativas ou simplemente non equitativas é unhaboa contribución a esa deconstrución. Non se esqueza que o pensamento se modela grazas á palabra,e que soamente existe o que ten nome”.6 A utilización do masculino para referirse aos dous sexos non consegue representalos. Este uso produceambigüidades e confusións nas mensaxes e oculta ou exclúe as mulleres. Baséase nun pensamentoandrocéntrico que considera os homes como suxeitos de referencia e as mulleres como seresdependentes ou que viven en función deles. A Orde do 22 de marzo de 1995 do Ministerio deEducación e Ciencia adapta a denominación dos títulos académicos oficiais á condición masculina oufeminina dos que os obteñan.7 O dato foi extraído do informe presentado por España á IV Conferencia Mundial sobre as Mulleres,Beijing, 1995 pola ministra de Asuntos Sociais do Estado Español; “Las españolas en el umbral delsiglo XXI” en IV Conferencia Mundial sobre as Mulleres, Beijing, 1995 ,Instituto da Muller, Madrid,1995, p. 98: “os salarios das mulleres son inferiores aos que reciben os homes. A súa retribución é, entermos xerais, un 20% inferior á dos homes. Ademais, a medida que aumenta a idade, as diferenzassalariais entre homes e mulleres son aínda maiores. Polo tanto, mentres no caso dos homes xeralmenteo desenvolvemento da súa carreira profesional está intimamente relacionado coa idade, nocaso das mulleres non se confirmou esta tendencia. Pódese afirmar que non existen iguais salariospor traballos de igual valor. A experiencia das mulleres valórase menos que a masculina, e esta minusvaloraciónacentúase nos niveis superiores. De feito, as mulleres con formación superior e máis de 10anos de experiencia profesional presentan as maiores diferenzas salariais con relación aos homes”.En canto á porcentaxe do 29%, é a referida ao ano 1999 polo estudo elaborado polo Ministerio deTraballo e Asuntos Sociais e o Instituto da Muller: Herramientas para eliminar la discriminación retributiva,Instituto da Muller, Madrid, 1999. Esa diferenza salarial agudízase aínda máis cando se tratade emprego a tempo parcial, que alcanza unha porcentaxe de diferenza do 39% por cento con respectoao salario dos homes. Extraído de Guía de buenas prácticas para garantizar la igualdad retribu-19O tratamento penal da violencia contra as mulleres