Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

ta e cinco por cento nos supostos correspondentes ao ano 2002, e nun setenta e oitocoma seis por cento dos supostos nos que a vítima era unha muller no ano 2003, doscales nove vítimas eran menores de idade. 328Non obstante, atopar razóns ou xustificacións desa realidade non constitúe unha tarefafácil. Durante anos tanto os medios de comunicación como a comunidade científica quecomezou a analizar a problemática da violencia apuntaban dunha maneira practicamentexeneralizada que esas condutas viñan ligadas a graves problemáticas de alcoholismoou drogadicción ou mesmo que a violencia se manifestaba case en exclusiva en familiasdesestruturadas en que as condicións de vida raiaban practicamente na pobreza ou aindixencia, chegándose mesmo a afirmar por parte de importantes representantes dapolítica española que o fenómeno crecente de parellas unidas en proxectos de convivenciaalleos ao matrimonio legalmente constituído predispoñía dunha forma máis intensaá práctica desas condutas. 329A realidade constatou que a problemática da violencia habitual se dá en todo tipo defamilias e formas de convivencia, e que as condicións precarias de vida ou o influxodunha grave problemática de alcohol ou consumo de estupefacientes, aínda cando podeagravar substancialmente a situación en que se desenvolven as vítimas, non constitúenpor si só un factor determinante do exercicio da violencia de maneira habitual. Cuestióndistinta é o feito de que a maior parte das mulleres usuarias de servizos de acollida pertenzana situacións económicas máis desfavorecidas, e isto na medida en que unhamaior preparación, a pertenza a un determinado grupo social ou a maior capacidadeeconómica da persoa que sofre unha situación deste tipo permite encontrar solucións deurxencia sen ter que contar co acceso a servizos sociais, e á marxe de canles pertencentesá rede pública de axuda ás vítimas.Como diciamos, unha vez abandonada practicamente esa consideración de que a violenciasó se dá en situacións de marxinalidade, e parecendo querer encontrar unha xustificaciónmáis globalizada a esa problemática, escóitase con frecuencia a afirmación deque o exercicio da violencia é algo connatural á natureza humana, e, se o home agridefisicamente, a muller destaca na agresión psíquica, interpretación que por parte dalgúnautor veu denominarse o “mito da muller agresora”. Para LORENTE ACOSTA “trátasedun mito, posto que o que se produce é unha desfiguración da realidade, que presentacomo as mulleres poden levar a cabo agresións sobre os homes, coa intención de quesexa considerado un problema xeral e comparable á agresión do home á muller”. 330No entanto, a busca de argumentos que apoien a posible xeneralización do exercicio da violenciaconstitúe unha tarefa infrutuosa á vista da realidade. O índice de agresións non só écuantitativamente moi superior no caso da violencia exercida por homes contra as súasesposas ou compañeiras, senón que os mesmos actos de violencia adoitan ter consecuen-144328 Consello Xeral do Poder Xudicial. Informe sobre fallecimientos por violencia doméstica en los años2001 y 2002, p. 13 e 27; Consello Xeral do Poder Xudicial. Informe sobre muertes violentas en el ámbitode la violencia doméstica en el año 2003, p. 39.329 Véxase El Correo Gallego, 3 de xuño de 2000; El País, 2 e 3 de xuño de 2000, onde se recollen declaraciónsde importantes representantes da política española nas que se afirma que “as parellas de feitoproducen máis violencia”.330 Lorente Acosta, M.: Mi marido me pega lo normal, Ares y Mares, Barcelona, 2001, p. 123.O tratamento penal da violencia contra as mulleres