Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

ou incapacitadas que convivan co agresor familiar ou que, non convivindo con el, esteansuxeitos á potestade, tutela, curatela ou acollemento ou garda de feito; pero en terceiroe cuarto lugar non só se incorpora como posible suxeito pasivo do delito a persoa amparadaen calquera outra relación pola que se encontre integrada no núcleo da convivenciafamiliar (como a empregada de fogar ou a posible estudante de idiomas que resideno domicilio), senón que, moito máis afastados da consideración de espazo doméstico,se encontran aqueles outros posibles suxeitos pasivos que, pola súa especial vulnerabilidade,estean sometidos á custodia ou a garda en centros ou establecementos públicosou privados (anciáns, menores ou incapacitados), circunstancias que conducen a preguntarse¿que hai de doméstico neses ámbitos? 55E en terceiro lugar porque existe un termo admitido desde o punto de vista xurídico queengloba a conduta tipificada, que é o de “violencia habitual” ou, se é o caso, “violencia dexénero” como denominación recoñecida por toda a comunidade internacional.Con respecto desta denominación, “violencia de xénero”, quixera facer referencia ápolémica suscitada pola utilización desta terminoloxía en ámbitos académicos, políticose periodísticos, polémica que esixe deterse para expoñer as diferentes posicións e asreflexións que o recente debate sobre o tema proporcionou e aclarar así o sentido exactoda expresión violencia de xénero, como núcleo fundamental das hipóteses formuladasneste traballo.A presenza crecente deste sintagma nominal levou a autoridades de diferentes camposa preguntarse se é correcta a súa utilización, ou ben se estaremos ante unha agresión,valla a redundancia, cara á nosa propia lingua.Non cabe dúbida de que a lingua, como sistema de comunicación humano, é un corpovivo en constante evolución. As modificacións que sofre toda lingua en uso indican, unicamente,que pertence á categoría de linguas vivas suxeitas a transformacións constantes,cuxa capacidade de renovación continua non significa debilidade, senón que expresaa capacidade para representar o pensamento. Os cambios sufridos polas diferenteslinguas ao longo do tempo non sinalan máis que os cambios nas distintas realidadessociais, a valoración delas ou a forma de consideralas. Iso ten como consecuencia ineludibleque a introdución de novos elementos nunha sociedade esixe a acuñación de novaspalabras ou novas expresións para representalos.Porén, importantes autoridades académicas do máximo prestixio manifestaron a súarepulsa cara á utilización do termo. Así, LÁZARO CARRETER manifesta “...o idiomasofre tamén agresións case cruentas, sen demasiadas protestas do pobo agredido noseu idioma... Procurei informarme sobre que fai aí ese xénero e das indagacións resultanprobados os seguintes feitos: a) En inglés, a palabra gender significa á vez xénero esexo; sabemos todos que nas linguas románicas estes termos teñen significados moi distintos,gramatical un e biolóxico o outro; b) No congreso celebrado en Pequín en 1995,os tradutores da ONU déronlle a gender o significado de sexo. A solución, inmediatamenteaceptada por algúns servos da lingua inglesa, satisfará, tal vez aos que teñen quevivir en tal contrariedade, e sería aceptable se non ferira o sentimento lingüístico castelán(e catalán, portugués, italiano, francés, etcétera), onde se diferencian moi ben cou-3655 Véxase Polaino Navarrete, M.: La reforma penal española de 2003, Tecnos, Madrid, 2004, p. 54.O tratamento penal da violencia contra as mulleres