Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

Quizais, e sobre todo en relación coas condutas que se examinan, chegase o momentode intentar lograr un certo equilibrio e conexión entre os intereses xerais, cuxa representacióncorresponde a toda a colectividade, e os intereses do suxeito que viu dalgunhamaneira lesionado o seu dereito, sobre todo porque é innegable que hoxe en día ointerese da colectividade neste ámbito cada día está máis próximo á vítima. En palabrasde Eser, “hai que preguntar se o desprazamento da vítima do dereito penal e procesualque isto implica non foi xa demasiado lonxe”, 154 avogando, no que se refire ao conceptode delito, e con isto tamén á concepción do inxusto, por deter a progresiva espiritualizacióne abstracción que conduce ao entendemento destes como ataques ao ordenamentoxurídico como tal e á correspondente desindividualización do concepto de ben xurídico.O devandito autor considera que resulta hoxe plenamente aplicable a afirmación feitapor Sessar, segundo o cal “a vítima desapareceu de modo practicamente completodetrás do ben xurídico”.Respectar o principio básico segundo o cal a comisión dun feito delituoso implica moitomáis que a lesión dun dereito ao suxeito pasivo do delito pode ser perfectamente conciliablecoa consideración e o respecto aos intereses individuais da persoa que viu lesionado,ás veces profundamente, o seu dereito.2.- Fase de interpretación e aplicación das normas penaisA doutrina penal é practicamente unánime, hoxe en día, á hora de manifestar que o principiode intervención mínima xa non ten ocasión de entrar en xogo ante a grave problemáticada violencia contra as mulleres, tal e como o considerou o lexislador de 1989 eas posteriores modificacións que se teñen operado ata os nosos días. 155 Porén, haberáque se preguntar se esa unanimidade non quebra ao analizar se o principio de intervenciónmínima desempeñou un importante papel nas outras dúas fases onde cabe a súa153 M. Corcoy Bidasolo tamén cualificou de extremada a aplicación dos principios de intervención mínimae do principio in dubio pro reo no xulgamento da violencia no fogar. Véxase Corcoy Bidasolo, M.:“Delitos contra la integridad personal y contra la libertad: lesiones, amenazas y coacciones” en La violenciaen el ámbito familiar. Aspectos sociológicos y jurídicos, Consello Xeral do Poder Xudicial,Madrid, 2001, p. 164.154 Eser, A.: Sobre la exaltación del bien jurídico a costa de la víctima Universidade Externado deColombia, Bogotá, 1998, p. 39.155 Non obstante, as referencias á necesidade de non perder de vista a vixencia do principio de intervenciónmínima son constantes nos distintos autores á hora de analizar a problemática da violencia entrepersoas unidas por unha relación de afectividade, incluso naqueles supostos en que se valora positivamenteas reformas efectuadas por quen lexisla destinadas a lograr unha mellor aplicación do tipo,con referencias explícitas ao acerto da ampliación dos supostos de intervención penal ao introducir aviolencia psíquica como conduta típica. O Código Penal de 1995 incorporou aos ascendentes que noartigo 425 do Código Penal de 1973 estaban exentos de protección, e elevou considerablemente apena. Así mesmo, a reforma do Código Penal e da Lei de axuizamento criminal operada pola Lei orgánica14/1999, do 9 de xuño, en materia de protección ás vítimas de malos tratos, constitúe a demostracióndo desexo de quen lexisla de reforzar o camiño para combater a grave problemática, utilizandoo instrumento penal. Véxase Morillas Cueva, L.: “Maltrato a familiares y personas ligadas al autorpor vínculos afectivos” en El Código Penal de 1995, cinco años después. Jornadas de derecho penal,Universidad de Córdoba, 2002, p. 25.O tratamento penal da violencia contra as mulleres77