Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

posibilidades poucas veces chegan. En realidade, moitas destas mulleres perciben quea lei non as recoñece.Centrar a solución nun dereito penal que, partindo desa aparente neutralidade, incidanunha maior criminalización ou no agravamento das penas, sen que iso se complementecoa suficiente dotación de recursos, conduciranos a un camiño sen retorno, sobre todoá vítima, pero tamén ao resto da sociedade, que presencia como o noso dereito, esencialmentegarantista, se ve profundamente modificado, sen obter resultados.Os poderes públicos teñen na súa man os instrumentos necesarios para cambiar orumbo iniciado nos últimos anos e agravado a través das reformas de 2003; a respostapenal xa se está producindo, os xuíces e tribunais realizaron o seu cometido; se estaresposta non vai acompañada do esforzo dos responsables doutros ámbitos, estaremosreconducindo as vítimas ao abismo.A modo de conclusión, é importante salientar a unanimidade de todos os responsablespolíticos á hora de elaborar a proposta de regulación da orde de protección e o acertodo lexislador na súa norma aprobada. Non obstante, é preciso sinalar que o lexisladorinsta a modificación dos instrumentos de protección, non tanto á vista das importantescifras de denuncias presentadas ante forzas e corpos de seguridade do Estado por condutasviolentas no seo do ámbito familiar, canto pola inquietude provocada pola existenciadun número de supostos –unha media de setenta ao ano– en que a gravidade dascondutas tivo como resultado a morte da vítima, e incluso con moita frecuencia acompañadada morte das fillas e dos fillos menores; obviando ás veces que a propia naturezae características da problemática impide valorar, en moitos dos supostos, a especialvulnerabilidade en que se desenvolven as vítimas de cara a un posterior acto violento,tras a adopción das medidas cautelares.É preciso preguntar se as medidas previstas a través da orde de protección comportanrealmente a capacidade de impedir a comisión dun feito delituoso de especial gravidadecando o agresor decidiu pór fin á vida das vítimas; é dicir: ¿Cal é o nivel de protecciónque pode alcanzar unha resolución xudicial que require do agresor non aproximarse ávítima a 50, 300 ou 500 metros? ¿En que supostos é suficientemente coercitiva para unimputado a resolución dun órgano xudicial para que se cumpra? ¿E en que outros supostosé necesario que o Estado dote a vítima dun especial apoio para o cumprimento daresolución? ¿Será en todos os supostos suficiente coa dotación dun teléfono de conexióninmediata coas forzas e corpos de seguridade do Estado ou haberá que valorarincluso o acompañamento durante as 24 horas do día por parte de efectivos destinadosá súa protección? ¿Realmente pode unha sociedade democrática como a nosa e cunnivel de desenvolvemento próximo aos países máis desenvolvidos do mundo soportarmoralmente (xa que non hai dúbida de que economicamente podería) que varios milesde mulleres deban ser protexidas por efectivos policiais durante o transcurso dun tempo,en principio non susceptible de ser calculado?En moitos dos supostos, o contido propio da resolución, impedíndolle ao agresor aproximarseá vítima, será suficiente para que este último cumpra o ordenado; 436 non obstante,non podemos perder de vista que a raíz do problema radica na profunda desigualda-436 Entre o 1 de agosto de 2003, data en que entrou en vigor a Lei reguladora da orde de protección, e o31 de decembro do mesmo ano foron presentadas ante os xulgados españois 7869 solicitudes deO tratamento penal da violencia contra as mulleres207