Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

Unha vez que o suxeito é quen de identificar a emoción é instruído na aplicación de técnicasque lle permiten controlala, como a reestruturación cognitiva, a distracción cognitiva(p. e., practicar algunha actividade mental, como contar amodo de 1 a 20 de atrásadiante) e a relaxación; 3) Aplicación das técnicas en contexto real, isto é, a situacións detensión ou conflitivas, empregando para iso a visualización de escenas violentas, role-playinge modelado. Dada a importancia e complexidade das técnicas de reestruturacióncognitiva e de control da activación (relaxación), dedícaselles un apartado propio.Reestruturación cognitiva.É moi habitual que os agresores manifesten pensamentos e crenzas erróneas respecto adiferentes aspectos relacionados coa súa parella ou coas mulleres en xeral (v. gr., a miñaparella non ten dereito nin a cuestionarme nin a levarme a contraria; as mulleres son inferioresaos homes), emprego da violencia (v. gr., as labazadas son ás veces necesarias) een relación consigo mesmo (v. gr., todo na miña vida é un desastre). Debido a isto, tórnaseimprescindible a utilización dunha técnica que permita a identificación de tales pensamentoserróneos para a súa posterior eliminación mediante a interrupción, desafío ouredefinición dos patróns de pensamento distorsionados ou crenzas irracionais.Técnicas de control da activación.Con estas técnicas preténdese que os participantes aprendan a controlar o seu propionivel de activación, en especial, a activación emocional resultante de pensamentos distorsionados,situacións externas estresantes ou incluso as súas propias condutas. A utilizacióndeste tipo de técnicas responde á necesidade de evitar as respostas agresivaspor parte dos participantes a través do coñecemento das respostas de activación previasá emisión daquelas (tensión muscular, aumento do ritmo cardíaco, aumento da frecuenciarespiratoria, etc.). No presente programa optamos polo emprego de dúas técnicas decontrol da activación: a relaxación progresiva ou diferencial, cuxo obxectivo é conseguirque a persoa aprenda a identificar os sinais fisiolóxicos provenientes dos seus músculoscando están en tensión e a relaxarse mediante o emprego da técnica, ou o adestramentoautóxeno, o cal consiste en inducir, mediante determinados exercicios, unha “desconexión”xeral do organismo que supoña un determinado cambio de actitude e, en xeral,unha modificación na forma de afrontar as demandas do medio.Resolución de problemas.Un dos problemas ao que nos enfrontamos cando traballamos con agresores, como xase sinalou, é a súa tendencia ao emprego de tácticas violentas como forma de dar termoa un conflito coa súa parella ou outros membros da familia. A intervención sobre tal problemáticarequire a aprendizaxe, adestramento e xeneralización de modos de resoluciónde problemas non agresivos ou hostís, que lles permitan solucionar as posibles situaciónsde tensión. Así, a técnica de resolución de problemas permítelles aos usuarios doprograma realizar un achegamento reflexivo e racional aos posibles conflitos que teñanque afrontar, tanto na súa vida cotiá como no ámbito de relación coa súa parella ou exparella,evitando, deste modo, que a impulsividade os leve a actuar dunha maneira agresivaou hostil. Concretamente, son adestrados nunha serie de pasos que deberán seguirante calquera problema: realizar unha orientación xeral cara ao problema, a definición eformulación deste; xeración de solucións alternativas; toma de decisións e, finalmente, aexecución e verificación da solución formulada (D’Zurilla, 1986; en Labrador, Cruzado eMuñoz, 1998).241O tratamento penal da violencia contra as mulleres