Autora: María Debén Alfonso. Edita o Servizo Galego - Mulleres en ...

Desde outra perspectiva, púxose de relevo que a afirmación “xénero posúe un valorsemántico unicamente gramatical”, e é cando menos inexacta; esta afirmación pareceignorar, descoñecer ou tratar de ocultar os outros sentidos, non estritamente gramaticais,que non só están no uso, senón tamén nos dicionarios 60 .É obvio que a definición de xénero como conxunto de persoas ou cousas establecidopolos seus caracteres comúns é unánime nos dicionarios máis relevantes e admítesesen ningunha dúbida a expresión xénero humano como equivalente a humanidade entodos os ámbitos, tanto académicos como de usos da lingua, e porén, a discrepanciamanifesta na admisión da expresión violencia de xénero, como violencia que exercen oshomes contra as mulleres, como manifestación máis cruel da desigualdade, pode facersospeitar da existencia dunha cegueira específica ante novos usos da lingua relacionadosprecisamente coa constatación desa realidade difícil de asumir por unha sociedadedemocrática e plenamente incompatible cunha conquista social imparable cal é a igualdadede oportunidades entre homes e mulleres.Cada vez máis, as opinións a favor da utilización da expresión violencia de xénero animana seguir insistindo na admisión xeneralizada do termo. Os expertos que manifestana necesidade de diferenciar e definir claramente, e sen ambigüidades, os termos sexo exénero optan pola matización entre o concepto sociocultural enraizado nos costumes emodos sociais, xénero, e o concepto fisiolóxico ou biolóxico, sexo, tal e como se consolidouna lingua inglesa.Os testemuños de uso da palabra xénero neste sentido, ou ben de expresións como violenciade xénero, temas de xénero, perspectiva de xénero, igualdade de xénero, etc., sonabundantes en escritos, documentos ou estudos elaborados nos últimos anos. Así, o ano1999, declarado “Ano Europeo contra a violencia cara ás mulleres”, propiciou intensascampañas desenvolvidas nos quince países membros da Unión Europea para promovera supresión absoluta da tolerancia respecto ao que se deu en chamar violencia de xénero.É evidente que o que tamén se pretende é a difusión dos termos adecuados para3860 O Diccionario de la Real Academia Española , 20ª ed., Espasa, Madrid, 2001;establece a seguintedefinición de “xénero”: “m. Conxunto de seres que teñen un ou varios caracteres comúns: 1.- Modo oumaneira de facer unha cousa. 2.- Clase ou tipo ao que pertencen persoas ou cousas. 3.- No comerciocalquera mercancía. 4.- Calquera clase de tea. 5.- Nas artes, cada unha das distintas categorías ouclases en que se poden ordenar as obras, segundo trazos comúns de forma ou de contido. 6.- Gram.Clase á que pertence un nome substantivo ou un pronome polo feito de concertar con el unha forma,e xeralmente só unha da flexión do adxectivo e do pronome. Nas linguas indoeuropeas estas formasson tres en determinados adxectivos e pronomes: masculina, feminina e neutra. 7.- Gram. Cada unhadestas formas. 8.- Gram. Forma pola que se distinguen os nomes substantivos segundo pertenzan aunha ou outra das tres clases. 9.- Biol. Conxunto de especies que teñen certo número de caracterescomúns.” O dicionario académico define posteriormente os seguintes sintagmas: xénero chico, xénerofeminino, xénero literario, xénero masculino, xénero neutro, (obras) de xénero. Soamente tres, polotanto, xénero feminino, masculino e neutro, presentan referencia gramatical. En definitiva, das acepciónsque ofrece a Academia de la Lengua Española, tan só a sétima, oitava e novena correspondená categoría gramatical, referíndose as acepcións primeira e terceira a persoas, tanto homes comomulleres. No María Moliner (Moliner, M.: Diccionario de uso del español, Gredos, Leganés, 2001), dascinco acepcións definidas, tan só a última, a quinta, se refire a xénero gramatical; e no Diccionario delespañol actual (Seco, M.; Andrés, O. ; Ramos, G.: Diccionario del español actual, Aguilar, Madrid,1999) das oito acepcións incluídas, tan só unha, a sexta, é de carácter gramatical.O tratamento penal da violencia contra as mulleres