Kontrola Państwowa - Najwyższa Izba Kontroli

56
Grzegorz Buczyński
[216]
prawidłowości, a w jakich na kontroli realizacji zadań, a także w jakich zasadne
jest łączenie obu rodzajów kontroli).
W sprawach dotyczących wyboru tematów kontroli przedstawione zostaną
informacje dotyczące: przesłanek i kryteriów oraz czynników ryzyka przy wyborze
przez NOK tematów kontroli, źródeł danych niezbędnych do przygotowania
kontroli, a także oryginalnego podejścia przez NOK do tej problematyki. Przedstawione
zostaną również tematy kontroli programów społecznych w edukacji,
przewidziane przez NOK na lata 2007–2009.
W podsumowaniu informacji odnośnie do wyboru tematów kontroli przedstawione
zostaną uwagi i wnioski między innymi dotyczące:
– metod i sposobów wyboru tematów kontroli (m.in. wskazanie sposobów, które
uznać należy za najskuteczniejsze, w kontekście celów i zakładanych rezultatów
kontroli);
– obszarów i problemów, które są niedoceniane lub pomijane w kontrolach
oraz tematów, które mogą być wspólne dla większości NOK;
– barier w optymalnym podejściu do tej sfery postępowania kontrolnego
NOK.
Rekomendacje dotyczące wyboru tematów kontroli obejmą metody i sposoby
uznane przez NOK za szczególnie przydatne w tym zakresie, w tym przesłanki
i kryteria oraz źródła danych przy wyborze tematów kontroli, a także sposoby
poszukiwania tematów wspólnych dla NOK (wskazanie przykładowych tematów
wspólnych dla NOK).
W zakresie metodyki kontroli przedstawione zostaną informacje dotyczące:
najczęściej stosowanych przez NOK metod i sposobów przeprowadzania kontroli
programów społecznych w edukacji, współpracy z jednostkami kontrolowanymi
i innymi organami kontroli w przygotowaniu i przeprowadzaniu kontroli oraz wykorzystywania
porównań międzynarodowych przy ocenach wyników kontroli.
Przedstawione zostaną również różnice w metodach postępowania kontrolnego
w poszczególnych NOK oraz oryginalne metody i sposoby stosowane przez NOK
w tym zakresie.
Rekomendacje w tym zakresie dotyczyć będą między innymi:
1) doskonalenia systemów prawnych oraz szerszego wykorzystania standardów
kontroli, audytu, kontroli wewnętrznej i ekspertów zewnętrznych;
2) doskonalenia zasad formułowania ustaleń kontroli i wniosków pokontrolnych
oraz metod oceny skontrolowanej działalności, między innymi przez stosowanie
mierzalnych i porównywalnych w różnych systemach politycznych i gospodarczych
wskaźników osiągania celów polityki społecznej (stworzenie podstaw organizacyjnych
stałej wymiany doświadczeń w tym zakresie w skali międzynarodowej);