Untitled - Azam Abidov - poet and translator

У тикишни бошлади
Тинчликдан бошлади тикишни.
Бу фараз эмас
Ғалтакдан ипни олиб,
Жун, ипак, ковил, металдан.
Тикади, ўрайди, тўқийди.
Ипни овоз деб ўйлар,
Ҳудди қушнинг овози.
Тикади, тўқийди.
Диққати жам.
Маромни тинглайди.
Тинглар сенга эргашган куй мақомини.
Ипни ўз маромига қўйгани холда
Тикарди қўлларинг ҳам худди тикув цехидек.
Таржима қил.
Мақомни, куйни, ковил ипларини,
Ё ипак, ё қўрқув ипларини,
Ё ҳиссиз ва совуқ метал ипларни.
Аллақачон бошланган, бўлинган сюжет.
эшитдингми уни сен?
Сеникидир бу овоз.
Бу сен гапирадиган овозмас, балки
Сен ҳақингда сўзловчи ички бир сасдир.
Хозир бирон нарса бўлагини ол
Ўз овозларига телба бўлганларидан.
Масалан:
Оппоқ совуқ увиллайди,
Бу чинқириқ деразада музлаб қотган.
О:
Бироқ, кўзлар тўла бу хонада ким гапирарди.
Кимнинг оғзи тўла қоғоз
Ғичирлатар тишини.
Иплар билан боғлаб ташла уларни.
Тикиб ташла.
167