Untitled - Azam Abidov - poet and translator

Aliszer Nawoj
***
Powiedział mi dziś prawdę mój druh – puchar:
„Twój przyjaciel zatruł się winem.” – Tak mi rzekł puchar.
A ja na dnie wina widzę twarz przyjaciela.
„Sam wyleczę tęsknotę”. – Mówię, widząc puchar.
Oddam tysiące żyć, by czas biegł spokojnie,
ale tyle samo żyć jest wart taki puchar.
Pełen wina Dżamszydowy kielich był tylko
nędzną skorupą. Bacz więc pilnie na swój puchar!
Młodemu magowi, co lśni wiedzą w tawernie
należy się nasza cześć, więc podnieśmy puchar!
A może w winie zobaczysz liczko miłej?
To, co z nią nie związane wnet pochłonie puchar.
Nawoju, zapomnij o pragnieniu! Strzegący
wierności rzekł; „Chwal mądrość! Winem nasyć puchar!
***
W pustce nad światem unosi się Twe piękno!
Gdy nas gubi lęk, trwa bez szwanku Twe piękno.
Czy uniesiesz, kiedy zasłonę tajemnicy?
Zakochani zazdrośnie patrzą na Twe piękno.
Kiedy krople deszczu okrasiły twarz łąki
anielski trel słowika chwalił Twoje piękno.
Szalony Madżnun w zwierciadle widzi twarz Leili
i nie odwraca oczu. Podziwia jej piękno.
Niczym dla Komyka były tysiące dziewic,
gdy Azra kryła przed nim czar swój i piękno.
31