Aspect in Ancient Greek - Nijmegen Centre for Semantics

220 Samenvatting (Summary in Dutch)ook de andere interpretaties van aoristisch en imperfectief aspect begrijpen.Daarvoor maak ik gebruik van een zogenaamd coercion-mechanisme. Dit mechanismezorgt voor herinterpretatie van een argument op het moment dat ereen botsing dreigt tussen de selectierestricties van een operator (in ons gevalaoristisch en imperfectief aspect) en de semantische eigenschappen van hetargument (in ons geval het predicaat). Een dergelijke herinterpretatie wordtformeel expliciet gemaakt met behulp van een coercion-operator.Voor de aoristus beweer ik dat deze een restrictie heeft voor begrensdepredicaten en dat deze restrictie bestaat om een potentiële overlap met imperfectiefaspect te voorkomen. Het gevolg is dat als de aoristus toch meteen onbegrensd predicaat wordt geconfronteerd, er herinterpretatie optreedt.Ik heb hiervoor twee coercion-operatoren gedefinieerd: de maximaliteitsoperator,die de zogenaamde complexieve interpretatie geeft (de interpretatie vanvoltooidheid bij onbegrensde predicaten), en de ingressiviteitsoperator, die deingressieve interpretatie geeft (verwijzend naar het beginpunt van een eventualiteit).De keuze tussen deze twee operatoren wordt mede bepaald doorhet durativiteitsprincipe. Dit principe stelt dat informatie over de duur vaneen eventualiteit consistent moet zijn, ook als die van verschillende bronnenkomt. De beide operatoren verschillen in hun effect op de duur die met hetpredicaat wordt geassocieerd en de keuze valt op die operator die in overeenstemmingis met het durativiteitsprincipe. Als de topic-tijd kort is, wordt dusde ingressieve interpretatie gekozen. Als de topic-tijd daarentegen lang is, zijnbeide herinterpretaties beschikbaar. Vaak zal dan echter een voorkeur wordengegeven aan een complexieve interpretatie op basis van een algemene voorkeurvoor de sterkere interpretatie.In tegenstelling tot de aoristus legt de imperfectieve operator zijn argumentgeen restrictie op wat betreft aspectuele klasse. Dit betekent dat imperfectiefaspect even goed met begrensde als met onbegrensde predicaten gecombineerdkan worden. Toch is ook hier het durativiteitsprincipe actief. De reden hiervooris dat dit principe niet alleen de keuze bepaalt tussen herinterpretatieoperatorenwanneer de herinterpretatie door een aspectuele botsing wordt veroorzaakt,maar zelf ook herinterpretaties teweeg kan brengen. Ik stel dat opdeze manier de habituele interpretatie ontstaat: als de topic-tijd langer is dande tijd die met het predicaat wordt geassocieerd, dan wordt dit gerepareerddoor de tussenkomst van een habituele operator, die de tijd die met het predicaatwordt geassocieerd verlengt.In hoofdstuk 5 laat ik zien dat mijn analyse van aspect ook een verklaringbiedt voor het tragische gebruik van de aoristus. De tragische aoristus blijkthet gebruik van de aoristus in performatieven te betreffen. Ik laat zien dat ditgebruik van de aoristus het resultaat is van het ontbreken van een optimalevorm voor zulke uitingen. Op basis van de semantiek die ik heb ontwikkeldzou de optimale vorm voor performatieven de combinatie van tegenwoordige