SPIS RZECZY

pomóc, a my znów znaleźliśmy się w pustce i samotności. Możemy co najwyżejzadowolić się mądrościami i spekulacjami. I przebywamy, że tak powiem,w piekle, gdzie możemy jedynie pomarzyć, dalecy od nieba jak od sufitu” 34 .Co wydarzyło się w Jerozolimie na trzeci dzień po śmierci Jezusa, owego– jak podają niektórzy – 9 kwietnia 30 roku o świcie? Jak rozwikłać tęsensacyjną fabułę, która rozegrała się pomiędzy piątkowym wieczorem, gdyzapieczętowano grób, a niedzielnym porankiem, zanim nadeszły do grobu„Wszelkie grzechy chrześcijan popełnionew ciągu wieków nie biorą się z ich wiaryw Niebo, ale z tego, że niedostateczniew nie uwierzyli” - pisał Joseph Ratzinger.kobiety? Ewangelie kompletnie milczą na temat owych trzydziestu kilkugodzin, podając jedynie, że Jezus w tamten piątek był naprawdę martwy,i że w niedzielny poranek odnaleziono Jego grób otwarty i pusty. Z jednymzastanawiającym szczegółem: że płótna, które przylegały do ciała Zmarłego,pozostały w stanie nienaruszonym, sflaczałe, jakby ciało wyparowało.Ponadto teksty ewangelii zaświadczają, jakoby Jezus żywy ukazał się potemuczniom i pozwalał się im dotykać. W relacjach ewangelistów spotkania tesą aż nazbyt cielesne, nazbyt materialne, by miały oznaczać symbolikę czyfigurę retoryczną. Jezus postanowił ukazać się po pierwsze kobietom, którew ówczesnym społeczeństwie nie były brane pod uwagę jako wiarygodniświadkowie. Gdyby chodziło o mistyfikacje, autorzy opowiadań zadbalibyo scenerię mniej dyskwalifikującą ich poziom wiarygodności. Celsus,najsłynniejszy pogański polemista z II wieku, wytykał, że „Galilejczycy wierząw jakieś zmartwychwstanie, potwierdzone jedynie przez jakieś histerycznekobiety”. Ponadto, gdyby chodziło tylko o wymysły, tak sprawny przeciwnikchrześcijaństwa jak Celsus mógłby obalić całą strukturę nauki pierwotnegoKościoła, wskazując na grób, w którym spoczywają szczątki jego założyciela.Apostołowie po zmartwychwstaniu Jezusa nie wykuli wcale żadnej doktrynyczy systemu teoretycznego, lecz mówili wyłącznie o człowieku z krwi i kości,o tym, co zdziałał, i że wciąż żyje, mimo iż został stracony na krzyżu. Jakim34 L. Wittgenstein, Pensieri diversi, Milano 1980, s. 68.