SPIS RZECZY

może być, tylko odruchowo podszedł do drzwi i je otworzył. Aż drgnąłz zaskoczenia, gdy zobaczył, że na progu stoi zakonnica. Odruchowo ustajego wyszeptały słowo Benigna. Siostra robiła jednak jakieś niesamowitewrażenie. Twarz miała nabrzmiałą, welon przekrzywiony, pod szyją żakietjakby niedopięty.Zarzycki cofał się, ręką wskazując miejsce do przejścia, mówił: – Proszębardzo, bardzo proszę, jak się cieszę, że siostrę widzę. Proszę wejść. Żony niema, ale może niedługo przyjdzie.Benigna wchodziła zdecydowanie do środka, jakby go nawet odpychającswoją postawą od wejścia. Zarzycki więc się cofał, łokciem otworzył drzwi doswego pokoju, sam do niego wszedł, a zakonnica za nim. Gdy byli już w tympokoju, zakonnica zamknęła za sobą drzwi, podniosła oczy na Zarzyckiegoi się patrzyła, nic nie mówiąc. Leon objęty jej wzrokiem nie czuł się dobrze.Na wesołej na ogół twarzy Benigny nie było ani śladu uśmiechu. Po pewnymczasie zakonnica powiedziała: – Leonie, czemuś to zrobił.– Co?– Czemuś krzyż, znak zbawienia, przewrócił siekierą.– Skąd wiesz?– Pan mi powiedział.– Jak to Pan. Przyszedł i ci powiedział.– Przyszedł i powiedział. Powiedział o tej strasznej krzywdzie.Leon odstąpił nieco od zakonnicy. Teraz na jego twarzy malował się bólzmieszany z oburzeniem: – Czemu? – powiedział. – Tyle lat żyję i czemu domnie Pan nigdy nie przyszedł i nic mi nie powiedział. A też żyłem uczciwie, nierobiłem żadnych świństw. Tylko byłem biedny, a do biednych Pan nie przychodzi.– Biedny czy bogaty. To, co zrobiłeś, jest zbrodnią. Obaliłeś krzyż, znakcierpienia Syna Bożego.– Ja nie chcę cierpienia. Mnie jest potrzebny Bóg sprawiedliwy. Bóg twojegoproboszcza, który zbierał od jednych i drugą część wartości krzyża zatrzymałdla siebie, nie jest moim Bogiem.– Cierpienie dotyczy wszystkich. Nie uciekniesz i ty od krzyża. Proboszczz uzbieranych pieniędzy pomógł kobiecie doświadczonej cierpieniem.– Proboszcz wybrał tę kobietę. Odmówił naszym prośbom, ludziodsuniętych z pracy. Proboszcz z wikarym opowiedzieli się za nowym czasem,w którym my nie mamy żadnych szans. Nam tylko przyniósł na winkiel krzyż,po to, żeby nas, szarych ludzi, objąć cierpieniem.– Ale czy ty rozumiesz, że twoje cierpienie, cierpienie tej kobiety, cierpienieszarych ludzi – mówiła Benigna – to są tylko fragmenty cierpienia Chrystusa