SPIS RZECZY

283przyglądał się gospodarzowi, a potem sięgnął do kieszeni i pokazującdokument, powiedział:– Moja legitymacja.Małochwiej zaraz rękę wyciągnął.– Można zobaczyć, jeszcze nie widziałem. – Przybysz podał mu swojąlegitymację.– Ładna – mówił Małochwiej – coś tylko za długa, mocno się w oczy rzuca.U panów na takiej służbie wszystko musi być średnie.– Ano, szarawe – odpowiedział przybysz, odbierając legitymację. Potemprzychylił się trochę do biurka i zapytał: – Czy pan jest Januszem Małochwiejem?– Tak – odparł zapytany.– Mam do pana pytanie, co pan robił wczorajszej nocy.– Ja – dziwował się Małochwiej – doma byłem.– Doma – powtórzył funkcjonariusz. – Ale czy panu jest wiadomo, kto touczynił, albo może sam pan brał udział w obaleniu krzyża, postawionego nazbiegu ulic Kleparskiej i Ogińskiego.– To krzyż został obalony! – zawołał z niekrytym oburzeniem Małochwiej.Nie chodziłem tam, nie widziałem. No przecież ja stary tego nie zrobiłem. Alekomu ten krzyż mógł przeszkadzać.– Tego nie wiemy, może pan mi na ten temat coś powie?– No tak, tylko że ja sam nie wiem. Ale interesowałoby mnie, dlaczego pansię do mnie akurat w takiej sprawie fatygował?– Mamy przyczyny.– Jakie?– Pan kilkanaście lat temu obalał ten krzyż.– O co to, to nie. Byłem tylko przymuszony do zasypywania dołu.– Wiemy, żeście czynnie reprezentowali klasę robotniczą podczas przebieguobalania i wywożenia krzyża z ulicy Kleparskiej.– Skądże takie rzeczy wiecie?– My wszystko wiemy. Władza wszystko wie, panie Małochwiej. Z tejprostej przyczyny i teraz jest pan osobą podejrzaną o dokonanie tego czynuwandalizmu, który wielu uznało za zbrodnię.– Władza, mówi pan, wszystko wie, policja wszystko wie. A czy możewie, że to ja jako działacz parafii św. Klemensa Dworzaka uczestniczyłemskromnie, bo skromnie w zbiórce pieniędzy na ten krzyż i nazbieraliśmyniemało, bo starczyło nawet na niejeden ale na dwa krzyże.Starczyłoby na dwa krzyże